Onze Weense buren gingen deze dag laat vertrekken, om de 120 km naar Wenen in tweeën te doen. Toen ik om 6 uur Djipsy uit liet, zaten de mannen al aan de koffie TV te kijken.
Ik nam afscheid van ze, en we gingen een nieuw stuk traject in. Het meest ongerepte stukje Donau zou de volgende 40 km bepalen.
Dit stuk waterweg heeft, vanaf Melk, zonder sluizen een ongecontroleerde loop.
Het was enorm oppassen geblazen. Diverse ondieptes, en een steeds veranderende vaargeul  gaf aanleiding om steeds samen het vaartraject in de gaten te houden. De Donau stort hier letterlijk naar beneden. Als je er vaart, is het net ,of je aan het einde van de rivier, de afgrond in stort.  Dat gevoel komt steeds weer terug, alleen gebeurt er niets. Wel liep de snelheid enorm op. We hebben zelfs 12,3 knopen(22,7km) gemeten bij 1600 toeren op de motor. Het schip was vaak moeilijk onder controle te houden. Je voelt, dat de aantrekkingskracht van de aarde, het water naar beneden trekt met een groot verval als dit .
Wel  weer een schitterend gebied, met zoveel kastelen en gebouwen, vaak boven op de bergen.
Het tipte niet bij de dag ervoor, maar toch wel leuk.
Dat dit gebied zoveel, mooie stekjes heeft, blijkt wel , als je ziet hoe ongelooflijk veel cruiseschepen, er overal rondvaren of aangemeerd liggen. Een cruisschip uit Bemmel, was hier actief met een fietsvakantie. Wel een eind fietsen vanuit Bemmel.
Vanaf 10.00 uur begon het regenen. Het is deze dag niet meer goed gekomen, met het weer.
In Wenen aangekomen, hebben we plaats genomen bij Wien Marina, de duurste haven tot nog toe. Honderd meter van de metro. Bijna een prive douche ,voor zowel heren als dames. En een wasmachine en droger.
Met de metro werd het snelste, een  winkelcentrum bezocht. Dat was 1 halte verder.
Een megacomplex, met een verzameling aan winkels, cafe’s en eethuizen, onder 1 dak.  Hier komen we vast meer volgende week.
De haven is afgesloten voor de buiten wereld. Met een sleutel, die toegang geeft, tot het hele complex, hebben we hier een unieke positie. Dachten we.
Eigenaren van schepen , hebben ook een sleutel.
Zo kwamen we gelijk binnen met een opgedofte dame, die beheer genomen had in een speed jacht.
Even later, waren de raampjes  gesloten, en een rode neon verlichting kleurde de binnen zijde van de kuip. Auto’s kwamen , en auto’s gingen, maar ook dames kwamen en dames gingen.
Ach, wat moet je er van denken. Als er maar brood op de plank komt.