The early birds catch the worms. Zo zaten we om 8 uur aan het ontbijt , om deze bezoekdag aan Boedapest, zo optimaal mogelijk te benutten. Het feestje begon al bij de metro. Kaartjes kopen, terwijl de verkoopster geen woord Engels of Duits kan spreken.
Volgende stap. Waar komen we uit?
Al die vreemde woorden, met die aanhalingstekens, accent circumflex , accent ecu , accent grave, en meer van dat gedoe.
Dan maar de ‘haltes’tellen.
Toen we ,midden in de stad, boven de grond kwamen , werden we direct aangesproken door een jongen die rondritten verkocht. We wilde wel, maar ‘nu even niet’.
Struikelend over de enorme verbouwingen, die plaats vonden op straat en aan de gebouwen zochten we de weg. Met dank aan ‘Europa’, die dit betaalde.
Later bleek dat half Boedapest aan het verbouwen en opknappen is, op kosten van de Europese belasting betaler. De meeste activiteiten waren bij het parlements gebouw, dat nu half af was, en half in de steigers stond. Rondom het gebouw, was het een grote bouwput, van wegen en leidingen die erin , en erom moesten. En steeds weer het bord , met dank aan de Europese belasting betaler.
De restanten van jaren communistisch bewind , werden zo stap voor stap weggeveegd . Vooral de laatste 10 jaar neemt de omslag grote stappen. De mensen zijn gelukkig .
Het rijke westen ,schuif naar het oosten, waarbij er dankzij werk en geld, auto’s, telefoons, en meer luxe artikelen beschikbaar komen. De toerist heeft Boedapest gevonden, en de Boedapester profiteert hier van.
Je merkt nu, dat er in vroegere jaren vaak eerstrijd was , in aanzien van de vorsten, waarbij een Champselysee ook hier geëvenaard moest worden. Een avenue van 2,5 km. Met ‘de’ mode huizen van de wereld, en vele ambassades, en aan het eind geen Arc de Triumph , maar een heldenplein, met vergane vorsten uit de middeleeuwen en daarna.
Een rondgang met de ‘hop-on, hop-off, bus, gaf de gelegenheid, om de meeste bezienswaardige gebouwen in een dag te bezoeken .
Zo reden we mee, en stapten uit, bij bezienswaardige gebouwen.
De Mattheuskerk, waar ooit Sisi en Franz’ Jozef van Oosterijk gekroond zijn tot koning van Hongarijen, stond in de steigers. Als er maar genoeg betalende kijkers komen, komt het vast af.
Toch weer leuk om gewoontes en culturen te ervaren. Een bakkie koffie drinken ,met life vioolmuziek, of met eigen gemaakte appfelstudel met bosbessen, chocolade en een drankje, op een gezellige binnen plaats, met sfeervol meubilair, in een groene omgeving.
Toen we langs een muur liepen, werden we opgeschrikt door een’ wall djumper’. Een jongen die tegen muren ,over muren en aan gebouwen klauterd, en springt. Toen ik hem wilde filmen, was hij ineens verdwenen.Spiderman in spe.
Een bezoek aan de koninklijke burcht uit 1600 , wat gezien werd ,als een van de mooiste residenties van Europa, was zeker de moeite waard. Dat bleek ook wel , gezien de vele toeristen, die daar rond liepen.
S’avonds hadden we gereserveerd bij het restaurant aan de haven.
Het uitproberen van ,voor ons nieuwigheden ,krijgt altijd de voorkeur.
Een voorgerecht met aardbeiensoep, trok de aandacht. Niet wetende dat het gewoon koude Fristy was. We hebben niets gezegd, en gewoon geconsumeerd .
Zo ook met ‘worteltjes taart’ bij eendenborst. Ik heb geen peen gezien. Alleen een bord vol asperges, half groen. We hebben heerlijk gegeten.
Als laatste gast, werden we de tent uitgekeken, terwijl het eigenlijk zo sfeervol was.Logisch, we hadden al een uur niets meer besteld.