Bij kilometer paal 1382 kwam de rivier de Drava bij de Donau. Deze rivier van 750 km start in zuid Tirol , en is bij zijn binnenkomst gelijk van grote invloed op de Donau. Even later was de Donau ruim 800 meter breed.
Het blijft rustig ,met vrachtverkeer, alhoewel we vandaag al meer schepen tegen gekomen zijn dan gisteren. Een cruisschip speelde het vader Jacob voor ons. Een duwstel met 6 bakken ,voer onder Nederlandse vlag, met een Roemeense bemanning. Het Nederlandse schip’Kasbah’uit Zwijndrecht, voer met zonnepitten voor een zonnebloemolie fabriek ,naar Duisburg. Hij hoopte daar over 3 weken te zijn. Hij had geladen in Novi-sad. De Donau was zijn vaargebied.Hij klaagde over de magere inkomsten.
Die morgen hadden we het stadje Apatin, nogmaals bezocht. Een telefoon werd gekocht , om de 2,29euro per minuut met ons Nederlands toestel te omzeilen. Met wat boodschappen, en alle tankjes met diesel gevuld te hebben, wat maar mogelijk was, vertrokken we om 12.00 uur. Te laat!
De 7 uur varen om de ruim 100 km af te leggen ,is dan nog een lang eind. Onderweg kom je bijna geen havens of pontons tegen. Het is eenzaam, met zo af en toe een plaatsje in Kroatië , waar wij niet aan mogen meren, omdat wij ingeklaard zijn in Servië . De Donau is namelijk een grensrivier. Internationaal water. Zolang je geen wal zoekt, ben je vrij. Ga je aan land zonder ingeklaard te zijn, heb je een groot probleem. Dus blijven wij de Servische oever volgen.
Opvallend in Kroatië, waren de gebouwen, die duidelijk zichtbaar, doelwit geweest zijn van de laatste oorlog.
In het haventje van Backa-Palanka, worden we van harte welkom gehete . We hadden die morgen al een afspraak gemaakt. Eigenlijk is er geen plaats voor een schip als dat van ons, maar we mochten aan het clubhuis vast binden. De eigenaar van het geheel ,was ook nog restaurant houder, en visser voor zijn eigen toko. Het laatste viel niet mee.
Veel vissertjes proberen hun maaltje bijeen te vangen. Echter alleen maar geklaag over het weinige vis ,dat er in de Donau zwemt .
Om onze goede wil te tonen, dronken we een biertje op zijn terras. In gebroken Duits deed hij zijn verhaal. Vol trots, vertelde hij dat hij in het ‘Guiness book of records’ staat. Met veel dorpsgenoten, hadden ze de grootste soeppot van vissoep gemaakt. Er ging 2000 kilo vis in, en 12000 schepjes soep, werden eruit geschept. De pot hangt naast zijn restaurant als aandenken.
Een muggenplaag verstoorde de sfeer behoorlijk. Een kompleet slagveld was nodig, om een beetje gerust de nacht in te gaan.