Zondag lag het ijs op het dek, en het was kraak helder. Nog met Henk een rondje langs de bedrijven gedaan, zodat ik met een gerust gevoel, door kon gaan richting Istanbul.
Bij terugkomst hadden we de eerste gasten op de koffie. We hielden”welkom aan boord”, dus een ieder was welkom. Met een schip vol gezelligheid, kwamen we weer een beetje van onze drankvoorraad af. Het zonnetje was zo lekker, dat we heerlijk buiten gezeten hebben.
Zondagavond hebben we de mast omhoog gehaald, zodat we er vrij onderdoor kunnen lopen. Mijn plannetje met de bokken lukte volledig, en met wat hulp van de wal, die toevallig aanwezig waren om de oliedrukmeter te repareren , was het een eitje.
Maandag om 7 uur was er afscheid van Someren. Nog een laatste bakkie voor vertrek met collega Henk. 7.30 uur gingen de trossen los, en met alle medewerking van de dame op de sluizen, waren we vlot in Weert, waar Johan Janssen met zijn zoon aan boord kwam, om de zuid Willemsvaart van de waterkant te bekijken. Een vignet werd aangeschaft in België op sluis 18, waarna het recht toe, recht aan was door nationaal park van De Kempen . Richting Maastricht werd het historisch en cultureel. Een man kwam in zijn badjas zijn woonboot uit om te vertellen dat we te hard voeren. “Ik kon niet langzamer!”Ik weet niet wat hij aan het doen was?
Sluis 19, was sinds vorig jaar in ere hersteld. Het grasveld aan de zijmuur van de sluis gaf de indruk, dat wij misschien wel de eerste bezoeker van dit seizoen waren. Met wat zeer oude bruggen , een tunnel, en de handbediende sluis, was het een ‘gezellig welkom’ in het “bassin” in Maastricht.
Eline Duyvestein bracht s’avonds op bezoek, om een uiteenzetting te geven over het studenten leven in bruisend ‘Maastricht’.