In overleg met de buren , werd afgesproken om 8.30 te vertrekken. De Franse heren, hadden ons de avond ervoor een fles champagne geschonken voor geleverde diensten. Zij mochten bij ons langszij, en wij hadden hun daarbij geholpen. De fles was al leeg.
Zonder kruisbestuiving van ankerkettingen , wisten Robert en Rits los te komen uit hun positie van de kade. Zo voeren we gedrieën , kort langs de kant ,onder de kust van Poros, waar de smalle doorgang vanuit Poros, de enige doorvoer is naar het zuiden.
Na 2,5 uur varen bereikten we de haven van Hydra. Een eiland waar ,buiten de vuilniswagens, geen gemotoriseerd verkeer toegestaan is.
Alle producten worden per ezel, of handkar naar de winkels en restaurants gebracht.
Jonge jongens trekken de karren, en versjouwen hele pallets met dozen en kisten, die via een vrachtschip 2 keer per week aangevoerd worden.
Kleine taxi boten varen af en aan om toeristen naar strandjes te varen.
Ferries komen van andere eilanden, en het vaste land .
Hele hordes met toeristen overspoelen dit eiland. Hotels draaien topdagen. Restaurants hebben volle tafels . Dit dorp heeft zichtbaar , nog niets mee gekregen van de crisis.
Een oud marinier, een soort Robinson Crusoe , met lange baard en pet, regeld het scheepvaart verkeer in de haven. Dit oude baasje, Pantelis, roeit met zijn rode bootje door de haven, en helpt iedereen die vast zit in elkaars ankers. Uiteraard niet voor niets.
Het dorp wordt ontzettend schoon gehouden. Er wordt steeds geveegd en geruimd door lokale mensen. Ook duiden borden aan, dat ze graag een schoon dorp willen.
Het is dan ook een lieve lust door dit dorp te wandelen. Wie wat verder het achterland in wil, kan kiezen uit 2 wandel tochten , die dwars over het eiland gaan. Per fiets, scooter of auto, kan je hier niets beginnen, maar met wandelen, komt de rust je tegemoet.
De prijzen liggen hier 25 tot 35 %hoger dan het vaste land.
Amstel bier doet het heel goed hier. Zo bestelden we alle 4 ,een halve liter op een terras, nadat we waren gaan zwemmen. Het heuveltje naar het strandje,en terug ,vroeg zoveel energie met die warmte, dat die halve liter 2 keer geserveerd werd.
Wat is er dan lekkerder dan een glas ijskoud bier, op een terras aan de haven.
De man die serveerde, kreeg niet de schoonheids prijs. Een kale man, met grote snor, en tatoo’s tot op zijn kruin. Zoiets laat je alleen doen, wanneer je stoned,of dronken ben.
In de namiddag , werd steeds duidelijker, dat deze kleine haven zeer geliefd is. De boten liggen dubbel geparkeerd . Dus voor mij lag op 3 meter afstand ,een jacht over mijn anker voor anker.
Alle boten liggen hier met de achterkant aan de kant, en voor met het anker.
De tweede rij gaat met rubberbootjes naar de kant.
Het drinkwater wordt met grote waterboten aangevoerd. Het hele eiland maakt daar gebruik van. De waterjongen op de steiger, verkoopt water aan schepen , voor 5 € voor 250 liter.
Het leven stopt hier pas als de laatste naar bed gaat, en begint, wanneer de kerkklok 6 uur slaat.
Wat wil je als de temperatuur niet onder de 24 graden komt.