Bij de haven van Methana begon de drukte alweer wat op gang te komen. Een enkele badgast was te water gegaan, vlak bij de helende bronnen. Er is hier een badhuis, wat bestemd is als helingsoord. Hier is lichaamzuiverend sulfaat of sulfiet gas in het water.
Vanuit de middelbare school, kan ik me nog herinneren dat het hier gaat om een SO3 verbinding. Vandaar dat het in de haven soms naar rotte eieren stinkt. Dat is dat vrijkomende gas.
Een mini super, 3 stappen in, 3 stappen uit, leverde ons brood en fris. De groenten verkoop ging weer via kofferbak verkoop, en de vis kwam vers uit de emmer bij de visser langs de kade.
De voorspelling was weinig wind, maar toen we de haven uit waren , was er een briesje uit de juiste richting. De zeilen gingen omhoog, maar helaas draaide de wind binnen 5 minuten , en hadden we weer wind tegen.
Pas om het schiereiland, hadden we de wind dwars, en konden we nog iets profiteren van de toch wel afnemende wind.
Op de kop van de ronding, zagen we een heftige golfbeweging met veel vogels eromheen.
Hier zat een school tonijnen, die je steeds even wat zag opspringen. De vogels halen weer wat eten uit de restjes die overblijven .
Even zwemmen midden op zee, werd verstoord door een speedboot, die met hoge snelheid op ons af kwam varen. Ze waarschuwden ons voor grote haaien , terwijl hij met zijn armen probeerden aan te geven , hoe groot , groot is. De pret was snel voorbij.
Bij het aanvaren van de baai , die we voor ogen hadden, zagen we twee watervliegtuigen water scheppen, en weer weg vliegen. In de verte zag je enorme rookwolken boven de bergen uit komen.
Er was duidelijk brand. vijftien minuten later , kwamen ze terug, en dit gebeuren ging tot ver in de middag door. Rond 5 uur zagen we de vliegtuigen richting Athene gaan, en niet meer terug komen. De brand leek brandmeester.
Intussen hadden wij ons begeven in een baai met kraakhelder water. We hadden het anker laten zakken, en hebben heerlijk gesnorkeld, rond de rotspartijen van een eiland. Het was net een ‘ blue lagoon’.
Wat we misten , was nog de ‘melk uit een kokosnoot’.
Een dagje vers fruit, maakte het gevoel van ‘op een onbewoond ‘eiland’ ,compleet.
Het anker werd meerdere malen gecontroleerd, maar daar zat geen beweging in. Voor de nacht, hadden we een lijn naar de kant gespannen. Zo stond het anker in lijn, met de wal, en lag het schip keurig op een vaste plaats, zonder dat we morgen overdwars in de baai wakker zouden worden.
Het geluid van krekels, en golven die stuk slaan op het strand, is voor komende nacht een ander geluid, dan harde pop muziek uit een disco, wat we de laatste week gewend waren.