Wanneer om 6 uur het licht door de koekoek naar binnen schijnt wordt je vanzelf wakker. De stilte van de baai, in het geruis van de golven die doodslaan op het stenen strand ,en de krekels of sprinkhanen die alweer hun geluid voortbrengen , door de vibratie van hun staart ,brengt een mens tot innige rust.
Dit zijn momenten om je foto toestel te pakken, en zo een moment vast te leggen. Dit had Ria ook gedaan. Had haar nachtrust buiten voortgezet ,door een matras op de bank le leggen, en te genieten van de zonsopkomst, en daar schitterende foto’s van gemaakt.
We hadden de avond ervoor nacht kampeerders gezien, die een tent tussen de bomen bij het strand neergezet hadden. Tot diep in de nacht hadden ze veel lol, terwijl wij de nachtrust vroeg opzoeken. Nu waren wij de eerste die klaar wakker waren en na het ontbijt gingen vertrekken.
De lijn naar de kant werd losgemaakt, en het anker werd gelicht.
We voeren over een vlakke zee richting Aegina . Onderweg zagen we weer een groep tonijnen die aan het eten waren. Het blijft een schitterend spektakel om dit te zien.
Aegina bezochten we nu voor de tweede keer. Het is fijn een bekende haven aan te lopen. Bij een nieuwe haven is het altijd weer even de boel observeren, en rond kijken. Nu wisten we , dat je bij een wat krappe plek, om aan te meren, met ietwat geweld de boten wat opzij kan drukken, zodat je toch nog een plekje had. Zo ook nu. Ik kwam een meter te kort. Liet mijn anker keurig zakken en voer achteruit naar de kant.
De boten naast ons werden wat zenuwachtig, toen ze het zwaar stuk staal op hun polyester kapitaal ,af zagen komen.
De buurman zei in alle haast dat hij bijna weg ging. En daar zat ik nu net op te wachten.
Na een half uurtje was hij volgetankt, en vertrok. Wij schoven wat door naar de kant, en konden ook gelijk bijtanken. Het kon maar weer geregeld zijn.
De middag was om te wandelen door de straatjes, te lunchen bij de Ierse pub, en te zwemmen.
Het strandje was klein, maar de bezoekers mochten er zijn. Het was een lieve lust, om naar zoveel drukte te kijken. Het zal in Nederland niet veel anders zijn, nu het daar ook zo warm is.
Alleen is het strand hier maar 5 meter breed, maar het water wel 8 graden warmer.
De stranden in Griekenland zijn vaak matig. Zand ,zoals bij ons kennen ze maar zelden. Meestal zijn het grind stranden, waardoor je van die zere voeten krijg, en eigenlijk een strandbed mee moet nemen. Gelukkig heeft Aegina meer zandstranden.
Daar we de vorige keer duidelijk een voorkeur gevormd hadden, waar we het beste eten gekregen hadden, was het nu dus niet moeilijk een keus te maken. En weer hebben we heerlijk gegeten.
Bij terugkomst aan boord was de drukte op de boulevard , gelijk de Kalverstraat . Jong en oud, lokaal en vreemd, alles loopt hier. Met een paard met koets, kan je hier ook bij nacht nog een toer maken. En dat gebeurt ook.
De restaurants draaien nu hun omzet. Over drie maanden loopt hier alleen nog lokaal.
De Griek , die over het algemeen minder uit te geven heeft , dan de toerist.