Om kwart voor vijf liep de wekker af. De warmte kwam de nachtrust niet ten goede. Een winkelkarretje bij de container ,bood uitkomst om de bagage te dragen. Hond mee, en wij onderweg naar bus 96 , dat Albert en Ria naar het vliegveld zou brengen. Alle honden op het terrein hadden zich toegelegd op ons kleine beestje, en al draaiende met de riem van de hond, wist ik haar belagers op afstand te houden. Zelfs bij de bushalte lagen 4 grote honden te slapen. Na 10 minuten wachten, was het afscheid daar.
Zij gingen hun weg, terug naar huis, wij de onze , verder richting Corfu.
We liepen terug naar de boot, en kozen voor nog een paar uurtjes plat. Om half acht begon de verhuizing. Wij verhuisden met onze spullen naar het gasten verblijf, zodat de hut voor , voor het gezin de Wit bestemd werd.
Er werd water ingenomen, om verzadigd te kunnen vertrekken.
Om half twaalf kwam de familie aangewandeld.
Marc ging gebukt onder het gewicht van de fok, die zij meegenomen hadden.
Simon den Boer , van ‘Den Boer Sails uit Heinenoord, had zijn best gedaan , om binnen twee weken een nieuw fok voor ons te maken. Het was alleen 10 kilo zwaarder uitgevallen als begroot .
Gelukkig nog net binnen het maximale bagage gewicht.
De familie werd geïnstalleerd , en had zeer veel moeite zich aan te passen aan de hoge temperaturen. De kleren gingen uit, de zwembroeken aan, en hun witte lichamen werden bloot gesteld aan de hoge licht instraling. Hier is een factor 30 zonnebrand of meer op zijn plaats.
We verlieten de haven , en met een ruime 4 Bf op het kontje begaven we ons richting Aegina .
De nieuwe fok stond te pronken aan de voorstag. Compliment aan de maker. Dit is genieten.
Toen we aankwamen in de haven van Aegina, waren bijna alle plekjes aan de kant bezet. Wel zag ik weer een tussen plekje! De nieuwe buurman kon zich daar moeilijk mee verenigen , en zei mij, dat de plek van de ferrie nog vrij was.
We lieten daar ons anker zakken, en lieten ons informeren over de tijd van aankomst. Morgenochtend 7 uur moesten we weg zijn, maar we hadden nu wel een wereld plek.
De straatjes werden bezocht, waar de romantiek van af druipt. Dit geeft het ultieme vakantie gevoel.
Boodschappen werden gedaan, maar vooraf ,veel water werd ingekocht. De bemanning had binnen 6 uur al 9 liter water weggewerkt. Een rekensommetje leert, dat de voorraad dan behoorlijk moet zijn. Zo werd alvast 18 liter water voor 6 euro ingekocht. Wel veel geld per kuub, maar je krijgt er wel 12 flessen bij.
Het zwemstrandje werd meerdere keren bezocht. Verboden voor honden, dus Djipsy moest aan boord blijven.
Het avond eten werd genuttigd met zicht op de Nettie. Daar we nu ook een stuk zijkade hadden, waar op de bankjes, de geliefde paartjes hun probleempjes bespraken , was het ook een mooie kans voor wandelaars, om dit toch wel vreemde schip , van de zijkant te bewonderen.
De foto’s die gemaakt werden , waren niet te tellen. Wanneer ik voor iedere foto een euro zou krijgen, was mijn reis betaald. Dit schouwspel was vanaf onze positie mooi te volgen.
De hitte van de nacht, brak onze gasten de eerste dag al op. Wij , Annemieke en ik, nu als echte hoog temperatuur mensen, hadden totaal geen moeite met de nachtrust bij hitte.
Onze gasten konden niet slapen, en gingen midden in de nacht maar buiten zitten, en kregen een actie ‘bankalarm’ te zien en te horen. De nacht wordt zo wel kort, maar je beleefd veel.