De wind gierde door het wand, en de vallen klapperde tegen de mast. We meten met onze meter een windsnelheid van + 6. De windvoorspelling op internet, gaf een ander beeld. Juist een rustige zee.
Daar we al wat vroege ochtenden gehad hadden, was het nu rustig aan beginnen.
De wind werd wat rustiger , en om half elf gingen de trossen los.
Voor vandaag hadden we maar 18 mijl te gaan. We gingen naar Itea. Van hier uit zouden we naar Delphy gaan.
De nieuwe fok ging de stag in, en deze nieuwe aanjager mocht zijn taak waarmaken in een voor de windse koers. We gingen de ene baai uit, en gelijk de volgende baai in. De haven van Itea is ruim van opzet, en zo vonden we een mooie plek langs de kade.
De elektriciteits kastjes waren te rot om aan te raken. Water konden we de volgende dag per vrachtauto laten komen maar voor de rest was het een prima haven.
Wel werd mij gevraagd , me bij de ‘port police’ te melden.
We namen de bus naar Delphy, waar het Oracle van Delphy ,ofwel van het heiligdom van Apollo opgegraven is. Vroeger trokken massa’s bedevaarders naar Delphy om met offers en betalingen , door Pyhia, antwoorden van het orakel te krijgen.
Delphi was ook het centrum, de navel van de wereld. Zeus liet 2 adelaars de wereld rond vliegen , om de aarde te bestuderen.Waar ze elkaar kruisten gooide hij vanuit de hemel een steen naar beneden, wat de navel van de wereld werd. Dit was boven de Parnassus, en duidde Delphi als Omphalus(navel) van de wereld aan.
Het archeologisch museum met de vindplaats van Delphi, behoren tot de drie belangrijkste opgravingen/musea van Griekenland.
Bij de steen van Zeus hadden we onze vragen gesteld, net zoals men dat vroeger deed. Alleen kregen we geen antwoord terug. Later bleek dat we de vragen bij de tempel van Apollo hadden moeten stellen. Logisch dat het advies uit bleef.
De bustocht op zich was al een feest. Delphi ligt 18 km van Itea, en gaat dwars door een dal van vele kilometers, wat vol staat met olijf bomen. Delphi ligt hoog op een berg, en hoe hoger je komt, hoe mooier het uitzicht. Het was dan ook volop genieten, met zoveel vergezichten. Dit olijfdal is vele kilometers diep, en zover je kijken kon, alleen maar olijf bomen.
We hadden een simpele maar voedzame maaltijd genuttigd aan de kade. Samen met een Engels gezin, en een oma, waren we de enige bezoekers. Bedroevend eigenlijk. Ze hadden wel wifi.