De winkels gingen om 8 uur open. We (john, rianne en ik)hadden ons verdeeld, zodat we snel onze inkopen binnen hadden. Het brood bij de bakker was nog warm, en de groenten bij de groenteboer waren vers. Terug bij aankomst lag de rest nog onder zeil, zodat wij gedrieën gingen vertrekken.
De zeilen werden gehesen, en met een halfwindse koers, die later ruim werd, zeilden we naar Navpaktos. Dit vestingsstadje , heeft een middeleeuwse haven, met vestingsmuur. Plaats voor hooguit 5 of 6 zeiljachtjes in de kleine haven. Als het vol is, kan je buiten de muur voor anker.
Het stadje heeft een goed bewaard middeleeuws fort uit de tijd van de Venitiaanse bezetting+\- 1500. Toen heette het havenstadje Lepanto.
De ankergrond is zwak door de zachte bagger, maar toch wilde we hier liggen nu er nog plek was.
De rubberboot tussen de kant en het roer, moest bescherming geven, tegen beschadiging van ons houten roer. Met wat extra springetjes, wisten we de boot aardig te bevestigen.
Eenmaal de loopplank op de kant, kwam er een man naast me staan, en zei me gedag. Ik verstond het eerst niet goed. Het bleek een Hollander . Nouja, een Australiër . Ik zag aan zijn kaartje op zijn blouse, dat hij Duyvestijn heette. Ik vroeg nog, uit s,gravenzande of Naaldwijk! Nee uit Kwintsheul.
De meeste heulenaars kon ik wel. Tot hij me vertelde waar hij gewoond had. De link was gelegd.
Rien was een neef van mijn vader, en woonde in Australië, en was samen met zijn vrouw Chris bezig aan een vakantie van 6 weken door wat Europese landen.
Een bloedverwant van de andere kant van de aarde in de haven van Navpaktos tegen komen.
Hoe kan zo iets gebeuren. Zelfs een lot uit de loterij gaf meer kans op succes.
We praten nog wat, want veel tijd had hij niet. Zijn vrouw Chris kwam er bij. Helemaal geweldig.
Er werden foto’s gemaakt, over en weer. Dit gebeuren moet de wereld in.
De bus stond te wachten, anders hadden we vast nog wat meer bijgepraat.
De groeten aan al die heulenaars, die Rien gekend hebben.
Hij is nu 70 jaar, en is gepensioneerd , en heeft een goed leven. Hij fietst veel en is veel met de kano op pad in het Australische Newport, waar het bijna altijd zomer is.
De bus van Rien en Chris rijdt weg, en wij gaan en stukje wandelen .
De oude stadsmuren, nodigen uit om mooie foto’s te maken.
Een mega jacht van een 18 meter, komt met veel geweld de haven in zetten. Alle boten worden alle kanten opgegooid, wanneer deze aso een golf van meer dan een meter de haven in laat rollen.
De heren aan boord hebben de grootste lol, terwijl wij met alles wat we hebben , proberen de boot van de kant te houden. Een klein zeiljachtje wordt met veel lawaai en gebaar, gesommeerd plaats te maken voor deze onnozelling. Deze hebben daar niet veel idee in. De politie komt erbij, en uiteindelijk gaat het jacht opzij, en krijgt het megajacht zijn zin.
Hoe krom is de wereld hier in Griekenland. Zulke schippers wens je het ergste toe.