We hadden voor vandaag een lange tocht te gaan. Ruim 40 mijl voor de boeg. Uit de griekse pilot hadden we gelezen , dat de brug in het kanaal door Lefkas ieder uur open ging. We waren vergeten te lezen, dat er stond ‘on the hour’. Zo kwamen we om 10.05 aan bij de brug, en mochten we een uur wachten.
Bij vertrek uit de baai, hadden we dit met de aangepaste stilte gedaan. Iedereen was nog in diepe rust, behalve de buurman, die dacht dat achter zijn achterdek,een boom stond.
Onderweg kwamen we meer schepen tegen die dezelfde route deden.
Ze hadden allemaal meer haast dan wij.
Zelfs de vissers begonnen te schelden met gebalde vuist, toen het derde speedjacht ons inhaalde, waar 4 knopen als maximum snelheid gold.
De brug had een ander karakter, als wij in Nederland gewend zijn. Het was een soort groot drijvend ponton, met voor en achter een laadklep. Wanneer de brug open ging, gingen de kleppen omhoog, en draaide het geheel over een scharnierpunt in de hoek, met 90 graden naar de kant.
De brugopening liet even op zich wachten. De brandweer kwam met luide sirene nog even over de brug, maar bedacht zich net over de brug, en ging met sirene weer terug.
We kwamen voor open zee, en voeren naar noordelijke richting. Twee speedjachten zetten direct koers naar Italië , en met een twee andere zeilboten gingen we de zelfde koers.
Onze bestemming was Parga. Een klein haven plaatsje, waar veel toeristen een stek vinden. Daar er nogal wat keien onderwater lagen, werd met de nodige voorzichtigheid de route naar de haven genomen. De haven stelde weinig voor. We lieten ons op het strand vastlopen, nadat Lars zwemmend het strand gescand had op stenen. Het achteranker ging uit, en met 4 lijnen naar de kant lagen we vast. Naast ons kwamen twee groepen Nederlandse flottieljes, en een Engelse flottielje. Het was gewoon een gezellige samenkomst.
Langs het strand was het druk met resorts. De ene had nog luiere laungstoelen dan ander. De begrafenis muziek die er gespeeld werd, bepaalde uiteindelijk de sfeer.
Het avondmaal werd genuttigd bij the Captain. Een leuke tent, waar we lekker gegeten hadden.
John en Rianne gingen met Lars nog even naar het dorp. Ze kochten daar een ijsje. Rianne bestelde een bolletje lemon ijs. Lars zegt, me too, en kreeg zomaar 2 bolletjes lemon ijs. Veel te veel voor die kleine jongen.
Het veerpontje met de rubberboot,wat de jongens gemaakt hadden om naar de kant te komen, werd optimaal gebruikt. Dit gold voor alle schepen die langs dit strand lagen. Zonder rubberboot kom je niet met droge voeten aan wal.