Ondanks dat het nog pikke donker is, kom ik op de steiger al weer gezinnen tegen, die een dagje gaan varen. Aan de temperatuur zal het niet liggen, maar de wind gaat toenemen volgens de Griekse Pelleboer. Sinds een week of vier, vertrouw ik deze Pelleboer volkomen.
Ik wilde snel weg, want in de loop van de dag krijgt we in deze hoek een 5 Bf.
En zo verlieten we de haven, bij het krieken van de dag. De zeilen werden gehesen, en koers gezet naar 234 graden.
Voor ons wordt dit de langste overtocht over zee, zonder land te zien.
Toen we zo een 15 mijl onderweg waren, zagen we ook de schimmen van Santa Maria di Leuce niet meer. Het was nu 6 uur varen , met alleen water om ons heen.
Daar we op een vaste route zitten, komen er geregeld schepen tegemoet, en worden we ook gevolgd en ingehaald. Een mega jacht, passeerde ons met hoge snelheid, gevolgd door een kleine speedboot die in zijn zog meevoer.
Met een jacht voor ons en twee jachten achter ons gingen we gezamelijk naar Crotone .
Onderweg kwamen we nog een grote groep dolfijnen tegen. We voeren erheen, waarop de dolfijnen praktisch gelijk daarna weer verdwenen.
Een paar mijl uit de kust van Crotone staan 3 olieplatforms in zee. Tussendoor varend, merk je dat er geen regels zijn, om afstand te bewaren tot deze objecten.
In de haven stond en man aan de kant ons al toe te zwaaien. Hij wilde ons aan een mooring plaatsen, terwijl er een hele mooie steiger leeg lag. In mijn Italiaanse gebarentaal maakte ik de man duidelijk graag daar te gaan liggen. Hij gaf akkoord, en zo hadden we het mooiste stekje van de haven. Voor de haventoeschouwers een pracht gelegenheid ons mooie zoute schip te bewonderen.
Vragen werden er gesteld over het hoe en waarom , helaas moest opnieuw de conversatie in gebarentaal, want ik ken geen Italiaans en de Italiaan geen Engels.
We schreven in op het kantoor, en ik maakte de havenmeester gelukkig ,met de mededeling dat ik zo een mooie plek gekregen had.
Een wandeling in het stadje, bracht ons langs veel viswinkels, maar na lang zoeken pas bij een klein buurtsupertje. We deden onze inkopen en gingen terug aan boord. Tijdens ons opknap halfuurtje voor we gingen eten, kwam de buurman van SM di Leuca aan varen.
Een Duitser die overal over de wereld rond vaart voor een paar weken, zijn boot achter laat, en weer verder gaat ,wanneer hij weer vakantie heeft. Zijn boot lag nu te koop, omdat hij een nieuwe ‘luxe motorschip’ gekocht had, dat in Zwartsluis lag.
Aan boord van het jacht, was gisteren een potentieel kopend echtpaar. Ze waren op Corfu opgestapt, om te kijken of het wat was . Uiteindelijk gingen ze alleen maar mee voor een vaarvakantie, en zagen al heel snel af van de aankoop. Walter, de schipper, zette hierop het duo van boord, met al hun bagage voor 14 dagen vakantie.
Hij was nu nog met zijn vriend Uwe samen, en kwam direct gedag zeggen nadat hij vast lag.
Wij stonden op het punt te gaan eten, en zo zaten we een kwartier later gezamelijk aan tafel.
Beiden heren kwamen uit het bankwezen, en nu ze gepensioneerd waren, hielden ze zich nog bezig met beleggingen, op grote schaal. Het had ze in het verleden blijkbaar geen windeieren gelegd, en waren nog steeds zoekende naar nieuwe projecten, maar waren ook duidelijk ,over de toekomst van een verenigd Europa, en de toekomst van de wereld, en het toekomstige wereld voedsel probleem. Een interessante avond werd bij ons aan boord afgesloten met een fles rode wijn uit Griekenland .