Om 5.30 liep de wekker af. We hebben het uurritme verschil met Griekenland gewoon doorgezet in Italië. Het dagelijkse ritueel vond plaats, maar nu toch nog maar een keer de weersverwachtingen raadplegen. We zien de laatste dagen dat een groot windveld vanaf de Adriatische zee, onze kant op komt.
Het hele gebied, waar we dinsdag waren was nu 5-6 Bf. Het gebied waar we gisteren waren gaf al 5 Bf aan, met een uitloper naar Crotone , waar we ons nu bevinden. Het gebied waar we door moeten gaf 4 aan, met aan het eind een 3 .
Zo vertrokken we dus met een 4-5bf. Het was geen pretje. De golven kregen we overdwars, en de noodzaak om de zeilen te hijsen was groot. Ons goed vasthoudend, gingen de zeilen in de mast, en dankzij wat steun van de zeilen verliep de tocht alweer beter. Na 4 mijl maakten we een bocht, en kregen we de golven van achteren. Dit vaart veel vriendelijker, alhoewel er nog steeds golven van meer dan een meter langs ons lopen.
Na verloop van tijd, werd de wind rustiger, maar de golven bleven.
Vier vinnen meldde zich aan, en zo zaten we opeens in een feest met dolfijnen.
Ze zwommen voor de kop van het schip, kwamen boven water, en keken ons aan wanneer ze zich omdraaiden. Zwommen weer vooruit, en deden nog een sprongetje. Dit tafereel duurde zeker 10 minuten. Geweldig om het mee te maken. Voor John zijn eerste echte actie met dolfijnen.
Later meldde er nogmaals twee dolfijnen aan, maar die waren weer snel weg.
Het was goed opletten bij de aanvang van de haven van Rotella ionica. We moesten eerst 300 meter langs het strand voor we de haven in konden. Er lag een zandbank, waar al menig schip op vast gelopen was, en zelfs op verongelukt was.
Ook hier in de haven kregen we een plekje langs de kade. De havenmeester kwam direct om af te rekenen, en gaf aan doodsbang te zijn van ons lief hondje. Ik zei nog, hij bijt normaal nooit!
De man was als kleine jongen in zijn bil gebeten, en liep nu nog met een trauma rond.
John ging een stuk zwemmen en een eind wandelen, terwijl wij nog een formulier in moesten vullen, en op het havenkantoor af moesten geven.
Tevens gelijk een mooie gelegenheid bij het Pizza Restoranto , de iPad ,laptop en telefoon
van wifi te voorzien. Met een Italiaanse cappuccino en een ‘draft’ biertje kwamen we anderhalf uur door. De meeste gasten vertrokken, om zich klaar te maken voor het avond eten.
Op de kade werd voor 800 man tafels en stoelen neergezet en gedekt voor een mega etentje. Het was namelijk Maria feest vandaag, en dat wordt in Italië groots gevierd. Zelfs vuurwerk werd afgestoken.
Terug aan boord liep ik wat verder de kade op. Hier lagen een zes tal Afrikaanse schepen. Boten van vluchtelingen die met afgeschreven schepen de oversteek naar Europa hadden gemaakt.
Waarschijnlijk zijn ze snel van boord gehaald of gevlucht, want de schepen lagen vol met kleding, schoenen,dekens, lege waterflessen,tassen, en noem maar op. Ik sprak een Italiaan , die mij vertelde dat er 27 Afrikanen in een schoolgebouw in Rocello zaten. Tijdens een van de overtochten, was er zelfs nog een vrouw bevallen van een kind. De drang om te vluchten moet dan wel groot geweest zijn.
Die avond kwam er een speedjacht achter ons liggen met mensen uit Heilo.
Het schip had wat zout water over de boeg gekregen en werd nu netjes door het stel afgespoten. Petra de poets Miep, liep in bikini, met aan beide kanten van haar broekje een poetslap , en een in haar handen ieder stangetje af te poetsen. Toen ik na een poosje nog eens keek, was ze nog steeds bezig. Ik dacht, kom, laat ik haar vragen om de Nettie ook te doen.
Net op dat moment komt haar man aangefietst , en stopt bij de Nettie voor een praatje. Of we onze boot niet van het zout willen ontdoen. Ja, wij wel, maar we hebben maar 40 meter slang, en de kraan is 55 meter bij ons vandaan. Zo hielp de buurman ons met zijn slang, en kon John het hele dek zoutvrij spuiten. Petra zat alweer met kaarsjes op tafel en glas witte wijn op te zitten.
Het was goed en wel donker toen er nog een Nederlands zeilschip binnen kwam. De man had net twee dagen zeilen erop zitten.
Zijn vrouw moest tijdens hun vakantie plots geopereerd worden, waardoor de man nu alleen hun schip naar hun thuis in Spanje bracht. Hij had nogal veel wind gehad,23 knopen, daarom was hij nu zo snel hier. Vertrokken vanaf Sivota , Griekenland. Met de hedendaagse techniek kan dat gewoon.