Je merkt dat het najaar toeslaat. De zon komt steeds later op, en de bewolking laat zich meer zien.
Zo vertrokken we in het het half donker, met enorme lichtflitsen boven de Vesuvius , gepaard gaande met donderslagen en met donkere wolken.
We hadden de wind in de rug, en met een dikke 4 Bf namen we 4 uur de tijd om de baai bij Napels uit te varen. Bij de doorgang tussen het vaste land en het eiland Ischia was het uitkijken om niet in aanvaring te komen met de komende en gaande ferries. Ik had deze drukte meer bij het eiland Capri verwacht, wat aan de andere kant van de baai lag. Het eiland was blijkbaar alleen bij de ‘zangeres zonder naam ‘in trek.
De volgende 40 mijl was weer een oversteek.We hadden een haven uitgekozen die goed in de richting lag.Achteraf hadden we dit beter niet kunnen doen.
Toen we aankwamen lag er een mooie kade met nog twee schepen . Wij sloten aan, maar werden na een half uur gemaand weg te gaan. Het was de plek van de ferrie. De Fransman achter ons moest ook vertrekken. De Italiaan mocht blijven liggen. We konden naar het bassin ,meer naar centrum. We voeren erheen, maar werden direct weggestuurd, ondanks dat er nog zeker 4 plekken leeg waren. Wat dan!!. Langszij bij een visser was de oplossing. En zo gingen we langszij naast een afgedankt vissersschip, die vannacht zeker niet uit zou varen. Het was al donker, toen we door de politie, die net wegvoer voor een spoed klusje, gemaand werden van die plek weg te gaan. Ik kreeg een telefoonnummer , en moest daar contact mee opnemen.
Het nummer bleek incorrect.
Toen de heren terug kwamen, begonnen ze gelijk weer te ohaën .
Ik ging van boord en liep naar hun aanlegsteiger, want discussie met twee brullende motoren aan, gaat niet .
Ik vertelde hen, dat ik al twee maal weggestuurd was, en dat we de volgende morgen om 5 uur zouden vertrekken. In zijn gebrekkige Engels gaf hij akkoord.
Het havenkanaal lag vol met vissersboten, en zelfs laat in de avond kwamen nog grote schepen binnen, waarna er op de kade ineens een drukke verkoop plaats vindt. Binnen een half uur zijn de vissers van hun dag vangst af. De vraag is groter dan het aanbod.
We liepen nog even een rondje door het dorp. Bij de patat kraam, stonden drommen mensen te wachten op een maaltijd. Bij de volgende patatkraam ook, en bij de volgende ook.
Wat hier aan de hand is weet ik niet, maar om 9 uur moet plots iedereen wat te eten gaan halen.
Misschien is het wel een gaarkeuken.
We gingen de nacht in met een kermis naast ons. We lagen dus niet wel te rusten.