Ik wilde onze nieuwe gasten niet vroeg uit hun slaap halen, daar ze de dag ervoor weinig geslapen hadden. Zo was het 9 uur voor we vertrokken . Ik had net ervoor nog even naar de weersberichten gekeken, en we zouden de komende dagen meer wind krijgen. De dag van vandaag was weinig wind , maar uit de goede richting. De wind wakkerde iets aan, en we konden alle zeilen in de mast hangen. Met de motor bij voeren we steeds met een 7 knopen. Het plan werd veranderd. We doen vandaag geen klein stukje, maar verdubbelen de afstand naar Promontario Monte Argentario. Een schiereiland met verschillende havens.
Het leek me verstandig een afspraak te maken, maar bij de eerste haven kreeg ik een ‘nee’.
De volgende haven had plek zat.
Zo kwamen we tegen 19.00 uur ‘Marina di Cala Galera ‘binnen varen. Een rubberboot kwam direct op ons afvaren, en gaf na overleg met de centrale ,ons een plek aan een mooring.
Of ik nu kwam betalen of morgenochtend!
Daar ik morgen weer op tijd weg wilde gaan, gaf ik de voorkeur aan’boter bij de vis’.
Met zijn bootje bracht ons hulpje ,mij naar het aan de overkant gelegen kantoor gebouw.
Daar trof ik een heer en een dame aan, waarvan de laatste mij hielp met de papierwinkel.
Haar diep uitgesneden decolleté , gaf mij een slecht gevoel.
Ik gaf haar mijn eigendoms papieren, en zelf moest ik nog een formulier invullen, voor de plaatselijke middenstand, wat recht gaf op een doos lokale producten.
Toen de dame nog meer voor over bukte, kwam het bedrag van het havengeld op tafel.
178€ meneer.
Wilt u pinnen of contant betalen!
Ik protesteerde nog. Gaf aan dat ze de duurste haven was sinds 5 maanden.
Haar tegen argument was ,dat de computer de prijs bepaald. Was ik 10 cm smaller , dan had ik 44 € bespaard.
Met de pin werd afgerekend . Sterk voorover bukkend overhandigde ze mij het verrassingspakket, en met een glimlach, nam ze afscheid . Zij kon er ook niets aan doen, dat die prijs zo hoog was.
Ze probeerde me zo vriendelijk mogelijk te helpen, wat haar ‘wel’ lukte.
Bij de deur vroeg ik nog of ze free wifi hadden. Alleen als ik mijn credit card gegevens overhandigde.
Ik had het even gehad!
Terug aan boord , zat de rest aan het bier met nootjes.
Om de schrik weg te drinken, was ook ik ,toe aan een biertje.
Besloten werd aan boord te eten, om de kosten te verzachten.
Fred zou zijn kookkunsten tonen, wat hij na deze avond wel bewezen had.
De overige bemanning deed een rondje langs de haven. De tientallen mega jachten, met bijpassende limousines, gaf aan dat hier het grote geld lag.
Het verrassings pakket bood versnaperingen en twee flessen wijn.
De gezelligheid was compleet, met olielampjes en kaarsjes bij het avond eten.
Gelukkig sliepen we heerlijk rustig.