Dit is een van de weinige dagen , dat er niet gevaren werd.Het klaarmaken voor het komende traject van ongeveer 1300 km , vraagt de nodige voorbereiding. De zeilen hadden we gisteren al weggeruimd, en voor vandaag stond de kluiver en de mast op het programma.Bij iedere stap die je neemt, moet je eerst goed nadenken. Wat is de juiste volgorde! Moet ik nog extra takels plaatsen!
Hoe kan ik met zo min mogelijk eigen kracht, de zware werkzaamheden voor elkaar krijgen!
Zo begonnen we met de kluiverboom. Een onding, omdat hij schuin naar voren staat, en een zwaar net, met staalkabels en katrollen meesjouwd.
Met de nodige tactiek , met handje, touwtje,katrolletje, kregen we het gevaarte op het dek. Hij werd ontdaan van het net, en kreeg zijn plekje.
Toen kwam de mast.
Bokkepoten geplaatst, kabels en katrollen aan de lier gekoppeld, en het zakken kon beginnen.
Dit trekt altijd weer bekijks. In deze hoek van Middellandse zee, worden duizenden schepen ontmanteld van hun mast. Een uitzondering kan het zelf. Maar zelden gebeurt het op de manier, zo wij het doen.
De as van de mastkoker ,werd uit de mast gehaald, en een nieuwe as met diabool teruggezet, zodat we de mast nu naar voren konden rollen.
Het liep zo geweldig op rolletjes, dat ik de mast tegen moest houden, daar hij anders tegen de lier aan zou lopen.
In tussen was de dag alweer bijna voorbij. De buurtsuper was letterlijk in de buurt, en zo gingen we met een karretje vol proviand scheep waards.
Yvonne, van de kotter,’Indian Summer’,kwam vragen of we een borreltje kwamen drinken, om wat ervaring uit te wisselen.
Zo zaten we om 18.00 uur aan de drank.
Yvonne, was met Rene(kunstenaar van beroep) deze week de Rhône afgekomen, om een jaar lang over de Middellandse zee te gaan varen. Hun mast zou bij ‘navi service’, omhoog getakeld worden,
Maar de verstaging werd afgekeurd, en moest vervangen worden.
Dat wordt onder het kopje , onvoorziene uitgaven geplaatst. Zaken waar je niet altijd rekening mee houdt, maar wat je kan nekken, wanneer het potje niet vol genoeg zit, of als er veel verborgen gebreken in je schip zijn. Uiteindelijk hadden zij het schip ook voor het eerste jaar, en hadden er nog nooit mee gezeild.
Hun plan was te overwinteren in Spanje in een haven, om komend voorjaar verder de Middellandse zee te gaan ontdekken. Wanneer dit goed zou bevallen, wilden ze de tijd verlengen.
Hun kotter was hun huis , alhoewel ze nog een appartementje in Breda hadden voor als het na dit jaar , toch niet het leven was, wat ze ervan verwachtte.
Om half tien kwamen we weer aan boord, en werd het avondmaal gekookt.
Zo hadden we deze avond een ‘dejeuner du Soir’.