Om 8 uur gingen de trossen los van de verboden steiger, en binnen een kwartier ,lagen we te wachten voor de sluis.
Ik had verwacht te moeten wachten tot een vrachtschip zou passeren , maar de vriendelijk sluiswachter, ergens op afstand in een kamertje ,hielp me direct, en liet de bak van 190 meter lang, 11,40 meter breed en 15,50 meter hoog ,alleen voor mij leeglopen, zodat ik , door de sluis opnieuw met water te vullen , de sluis kon passeren.
We voeren door naar Avignon, 24 km verder. Doordat we de sluis gepasseerd waren, was ineens de tegenstroom een stuk minder, nog maar 1-2 km.
In Avignon passeerden we de bekende brug, die tot de helft in de Rhône loopt en dan stopt.
We vonden al snel een plekje aan de kant, waar de havenmeester ons op stond te wachten.
Voor ons zaak, om eerst dochter en schoonzoon aan boord te krijgen. Zij waren al in Marseille geland, en zouden om 12.18 uur op het station in Avignon aankomen. Met een plattegrond langs de weg, werd er per sms afspraken gemaakt, en liepen Annemieke en ik met de hond richting het Centraal station.
Daar aangekomen, kwamen zij net overgestoken. Wat is telefoon toch makkelijk.
We liepen naar de boot, waar eerst even bijgekletst werd met een boterham, voor we de stad zouden gaan bezoeken.
Avignon staat bekent om zijn oude stad. De grote kerk en het paleis, waar in de jaren rond 1300 het rooms katholieke gezag , gehuisvest was, alvorens de pauzen optrokken naar het Vaticaan in Rome. Je kon voor 25 euro de gebouwen en de schatten bewonderen en op de brug wandelen.
Wat de brug precies voor betekenis heb weet ik niet, ik ken alleen het liedje van ‘sur le pont d’Avignon’, wat ik in op de middelbare school ,bij de Franse les geleerd heb.
We besloten, om gewoon de stad te bezichtigen, met zijn achterbuurtjes, zijn vele winkeltjes, waar je veel geld kwijt kon voor weinig, zoals tasjes voor meer dan 2000 euro, maar waar je ook 3 paar schoenen voor 20 € kon krijgen.
Vandaag de dag is het toch helemaal in, wanneer ,je kleur haar bij je bril past, je bril bij je overhemd en je sieraden, je overhemd bij je broek, en je broek bij je schoenen.
Dus heb je blauw haar, neem dan ook blauwe schoenen. 3 paar voor twee tienen.
Heerlijk toch, zo een stad, met hoofdstraat, als een kleine Champsee Lysee . Zijn terrasjes, zijn verschillende mensen, zijn sfeer en uitstraling.
Op een pleintje , onder een afdakje hebben we die avond heerlijk gegeten, terwijl de regen met bakken uit de hemel kwam. Blij dat we de oranje paraplu’s van ‘van Oord’ nog aan boord hadden, en meegenomen hadden.
Het was pas laat in de morgen voordat het ophield met regenen.
Het schip is nu op natuurlijke manier van zijn laatste zout verlost.
Alleen het ‘zout van Zeeland ‘ kan haar nog raken.
Met de tegenstroom, hebben we de volgende ochtend van de regenval, niets gemerkt.