Waarom steeds weer zo een haast, als het om vertrekken gaat!
Omdat de een vertrekt, moet de ander ook vertrekken. Zo gaat dat hier, in dit boten wereldje.
Een passagiersschip, wat aangemeerd lag, hield zich exact aan de tijd.
7 uur vertrek, net toen ik de hond aan het uitlaten was.
Altijd een moment van bezinning.
Dit keer, bracht me dit tot de drang ,versneld achter die riviertrotter aan te gaan. Doe ik dat niet, dan lig ik over een half uur, 1,5 uur te wachten voor in achter die betonnen wal , weer verder kan varen.
Ik haastte me om weg te komen, en volgde het passagiersschip wat op de sluis aan voer ,die om de hoek lag. De tegenstroom was meer dan verwacht, en zo moest het passagiersschip op mij wachten, voor ik in de trechter aanmeerde ,om de 18,5 meter te stijgen.
Om kwart voor acht bedankte ik de sluiswachter voor zijn medewerking.
De kapitein van het schip voor mij , was minder gelukkig met die medewerking.
We hadden voor vandaag nog 50 km te gaan, en drie sluizen.
In sluis nr 2 gebeurde bijna het zelfde als in de eerste . Een vrachtschip lag te wachten om geschut te worden. Ik deed mijn best dichterbij te komen, maar ondanks de 2500 toeren, liep ik niet harder dan 3,8 knopen , wat betekende bijna 4 knopen tegenstroom, zo vlak voor de sluis.
Het schip heeft 5 minuten op ons moeten wachten , maar we waren weer heel snel boven.
De laatste sluis stond op ons te wachten, dus opnieuw een snelle schutting.
In de Rhône is bij iedere sluis een elektriciteits centrale, waar de waterkracht omgezet wordt in stroom. Op een aantal plekken staan ook kern centrales. Bijvoorbeeld in Cruas-Meysse, maar ook in Tricastin, waar een kompleet energie park is neergezet van nucleair, waterkracht, windmolens en zonnecollectoren. Je hebt het allemaal nodig, om het land, met zijn HSL en zijn vele steden met huishoudens en industrie,in beweging te houden. Waarom hebben wij dat niet!
We meerden aan ,in de haven van Valence,port de l’Eperviere.
Opnieuw een ondiepe haven, maar goed georganiseerd . We kregen een plattegrond van de stad, en volgens de heren van de Capitainery , was het centrum, ’tres Jolie’.
Er vond een scheiding van de programma’s plaats, waarop Annemieke en ik met de fiets naar het centrum reden.
We hadden de hele dag al in lange broek, en trui en jas gelopen, en nu was het moeilijk kiezen met dit zonnetje. Het werd toch een korte broek,,omdat het in de stad toch warmer was dan op het water. Die avond zouden we gaan barbecuen .
Omdat het toch kouder was dan gepland , werd het bakplaat bakken.
Die avond kreeg het laken hulp van de deken, om de kou te weren. Een dag later zou het dekbed uit de kast komen. Hoe lang duurt het nog voor de pyama van het stapeltje komt. Daaronder liggen de winter kleren. Dat terwijl we 5 dagen geleden nog de hele dag in zwemkleding gevaren hebben.
Het is weer voorbij, die mooie warme zomer.
Ti’s te hopen dat ze in Frankrijk nog een ‘Indian Summer’ kennen.
Krijgen we misschien komende veertien dagen nog warm weer te verwerken!
