Voor Henk en Leonie de laatste dag aan boord.
In stilte begaf ik me naar de boulangerie, voor ons dagelijks brood, zodat de anderen nog even konden slapen.
Daar stond ze. Die kleine Bea,alleen achter die grote toonbank.
Bea de Bitch.
Het hulpje van de bakker.
Mollig van postuur, met een blauw t-shirt aan. Het zwarte haar samen gebonden, en een bril met zwart montuur op haar neus.
Ik bestelde 8 croissantjes ordinair. Ze had er maar 3 , maar wel ,nog 5 met boter.
Terwijl ze wel achter lagen, want een andere Bea kwam even later verse croissantjes brengen.
Vier afscheids gebakjes voor vandaag werden afgehandeld met een snauw, toen ik vroeg of ze er wel 4 in het doosje gedaan had. Bea kan de boom in. Krijgt een lintje voor Bitch.
Bij de eerste sluis, werden we opgehouden door de sluiswachter. Een vrachtschip wat na 10 minuten aan kwam varen, kreeg voorrang, omdat hij beroeps vaart was. In het kanaal, wat na de sluis kwam, hebben we 1,5 uur vlak achter hem gevaren. Hij voer geladen met 8 containers.
Tot het centrum van Parijs hebben we uiteindelijk samen geschut.
Onderweg kwam een naam genoot ons tegemoet varen. Ik wist niet dat Nettie(y) ook een Franse naam was.
Een closiar onder de brug, hoge gebouwen, bedrijvigheid langs de kade, en veel, heel veel bruggen, maakte duidelijk dat we Parijs binnen gevaren waren.
In de haven van Arsenal , wilde we gaan liggen.
Er niet bij stil te staan, dat we beter een maand geleden hadden kunnen reserveren.
De haven was vol, toen ik de Capitainery via de marifoon op riep, om binnen te mogen.
Hij stuurde ons naar een haven buiten de stad, waar we net langs gevaren waren.
Dit was niet de bedoeling.
Ik legde de boot langs de Seine vast, en ging naar de verantwoordelijke voor de haven indeling.
Het was vol, ja, maar ik kon er nog wel bij, vond ik.
Ik kreeg alsnog een plek langs de kant, en was binnen. Een pak van mijn hart.
Deze haven ligt in het centrum van Parijs, en is perfect georganiseerd.
Veel mensen met hun schepen overwinteren hier, zodoende liggen hier diverse schepen,3 dik.
Goed en wel vastgelegd, wandelden we naar de Notre Dame.
De tijd was kort.
Henk en Leonie wilden een snuifje Parijs mee pakken ,voor ze vanavond huiswaarts zouden gaan.
We liepen door smalle straatjes, met bijzondere winkeltjes, voor we achteraan aan sloten in de rij, om de toren van de Notre Dame te beklimmen.
Een breed uitzicht over Parijs, gaf een indruk, hoe de Parisien gehuisvest is.
Uiteraard waren we blij , de klok uit Asten te horen slaan. Deze klok van 5 ton, is een paar jaar geleden in Asten gemaakt, voor de Notre Dame.
Na de 442 treden up en down gedaan te hebben, stonden we weer op straat.
We liepen maar een eind weg, de binnen stad in. Overal was het gezellig.
De stad bruist, de stad leeft, de stad is het centrum van cultuur en artistiek.
Het is gewoon genieten , om door de smalle straatjes, je weg terug te vinden naar de boot.
Henk en Leonie namen om 8 uur afscheid, en gingen naar Gare l’Est om de trein naar Reims te nemen. Hun auto stond nog in Mareuil-sur-Ay , 30 km onder Reims.
Wij waren weer samen , en doken een boek in, om de avond door te komen.