Met een overstap op metro lijn 2 , belanden we op station Anvers, waar we het straatje inliepen naar de Sacre Coeur. De aanloop er naartoe, staat vol met winkels met souvenirs , en er lopen veel Afrikanen , die Eiffel torens verkopen, en touwtjes met een trucje erachter.
We ontliepen de mannen, en gingen de Sacre Coeur in.
Een bijzonder mooie kerk, zoals zo vele kerken.
Om elf uur begon de mis, en er zaten op de maandag ochtend gewoon nog veel mensen in de kerk.
We liepen om de kerk ,en begaven ons door de wijk Montmartre, waar ‘place du Tetre’ het meest bekent is. Op dit pleintje, bevinden zich de portret schilders/tekenaars, en de silhouet knippers, die verwoede pogingen doen,klantjes te winnen. De prijzen komen hier niet overeen met de crisis situatie, en daarom zijn ze lang niet allemaal aan het werk.
Ook schilders , met kunstwerken over Parijs en omgeving , zaten in grote getallen hun product te promoten. De terrassen zaten vol met mensen die genoten van de zon , en het langs lopend publiek. Een portret schilderij voor een van ons,vond gezien de prijs geen doorgang.
De rondgang door Montmartre, naar station Pigalle, ontkwam ons er niet aan,langs de Moulin Rouge, de bordelen en de vele peepshows te lopen. Een soort ‘Red Line Zone’ in Parijs. Het was rustig voor de maandag.
We namen de metro naar Assamblee Nationale , en zochten een terras voor de lunch. Daarna zouden we langs de Seine wandelen, om de liefdesbrug, met zijn vele slotjes te bezoeken. Onze Benjamin wilde graag zijn liefde voor zijn geliefde, bevestigd zien op deze brug. Ze kochten een slot, en schreven hun liefdesbevestiging op het ijzer van het slot, en zochten een plek om hem op te hangen. Iets wat nog niet eens mee viel, zo vol hangt deze brug.
Ik sprak een dame aan , die een slot op hing, en de sleuteltjes in de rivier gooide. Het bleek de simboliek van de liefdesband met haar vader. Deze band zal nooit verbroken worden, nu er geen sleutels meer waren. Ze had haar vader vorige week begraven.
Al struinend langs de vele kist stalletjes langs de Seine , werd er hier en daar nog wat gekocht. Het is dan altijd nog weer ver lopen naar de haven. Goed en wel aan boord, was iedereen moe. De een ging douchen, de ander deed een dutje, en een volgende liet zijn grijze pruik bij werken tot een bijna stekel kopje . We aten vroeg vandaag, omdat Stefan en Madelon nog terug naar huis gingen.
We zwaaiden ze uit, om ze volgende week in Nederland weer te ontmoeten.
Na 6 maanden geen tv gekeken te hebben, waren nu Sandra en Co aan boord. Die waren met een tas vol dvd ,s aan boord gekomen, en zullen vast niet van boord gaan, voor al deze schijfjes bekeken zijn. Zo krijg ik nooit mijn boeken uit.