Vreemde geluiden maakte me wakker. Geluiden van buiten de boot .Geborrel van onder het schip.
Toen het bijna licht was, ging ik er maar uit. Op zoek naar dat geborrel . Ik heb niets kunnen vinden. Waarschijnlijk lagen we boven een gasbel.
Om 8 uur startte ik de motor, en vertrok. Een kwartier later kwam Annemieke aan dek, met de vermelding dat we uit zouden slapen op de zondag. Om 5 voor 9 lagen we aan bij de eerste sluis. Kleurloos stond het bord op de kade, maar al gauw liet het rood zien.
2 spitsen dreven al omhoog, toen ik even bij de sluis ging kijken.
Ondanks de zondagsrust, voeren de schepen met lading gewoon door. Lege schepen lagen met tientallen langs de kant van het kanaal.
Door Douai , zouden we het kanaal La Scarpe nemen. Al gauw bleek deze volledig afgesloten te zijn. Dan maar door naar Lille, en via la Deule naar de Leie. Daar zijn we in België.
Ondanks de drukte bij de eerste sluis, was het verder zeer rustig op het water en op de kant.
Op een enkele fanatieke wandelaar of fietser na , waren er weinig mensen op pad met deze regen. Iedereen zat heerlijk thuis voor de verwarming.
Wij hadden het om half drie ook wel gehad.
Doornat bonden we de boot aan de bolders langs het zijkanaal.
We lagen heerlijk rustig, maar als het droog was, hadden we ook nog kunnen genieten van dit aangrenzende park.
De verwarming ging op volle toeren, en de dvd’s kwamen tevoorschijn.
Zo zaten we , net als onze gasten, vierkanten ogen te krijgen van het naar het beeldscherm kijken.
Tot nog toe hebben we zelf, nog zeer weinig beeldscherm gekeken.
Het is helemaal niet moeilijk om een half jaar geen TV te kijken. De dag komt toch wel om, met andere dingen. Ik heb al mijn boeken ook nog niet uit gelezen.
Zelfs afgesloten te zijn ,van het wereld nieuws is geen last, maar meer een verademing.
Een paar keer een krantje kopen hebben we wel gedaan.
Via internet het nieuws ophalen was er niet bij.
Wel werden we bijgepraat door gasten aan boord over , hoe het aan het thuisfront er aan toe ging. Deed Wilhelmina ook,toen ze in Engeland was tijdens WO2.
Je leven veranderd wel, na zo een half jaar.
Je bent helemaal niet voor eeuwig verenigd met je job, of je manier van leven.
Ga gewoon een half jaar wat anders doen.
Vul je droom in.
Leef je droom, ipv droom je leven. Het laatste kan je tot je laatste dag nog doen.
Zeg niet, ik ga genieten als ik met pensioen ben. Dan heb misschien de fysieke kracht niet meer.
De ‘jus’ van het leven , is de afwisseling.
Is vissen je hobby,en je mag iedere dag vissen, is het je hobby niet meer.
Blijf lekker werken, maar verlang steeds weer naar dat moment , dat je een middag mag hobbyen, dat je een weekendje weg mag, of mag gaan sporten.
De afwisseling in het leven , daar moet je aan werken.
Ik ben dan ook gewoon blij ,straks weer aan het werk te kunnen, alhoewel ik het nog steeds best naar mijn zin heb. Want iedere dag is anders. Iedere dag is een ‘afwisseling’.