30 mei Cheuge-Auxonne
27 km en 6 sluizen
Vroeg in de morgen , zie je altijd het meest. Met de hond op pad en wandelend door de enorme graan velden. Ik liep over het zandpad tussen de velden door, en kwam bij een kruispunt. Op dit punt keek ik naar vier verschillende graanvelden. Wat stond het graan er ontzettend mooi bij. Opvallend was dat ieder stuk graanlandschap een eigen kleur had. Ik had geen idee, wat daar achter zit. Is het ras eigenschap, is het verschil tussen gerst , haver en tarwe. Ik ben te weinig agrariër om hier iets van te kunnen zeggen. Net als dat ene veld, wat voor 20% plat lag en verder stond overal het graan recht overeind. Totdat ik schrok van een hert dat drie meter van mij wegsprong en dwars over het graanveld sprong. Ik hoop dat dit beest de dorstmachines overleeft.
We zouden op tijd vertrekken omdat we een flink stuk wilde varen. Onze voorburen, een Zweeds stel met een zeilboot, die een stukje verder in de graskant geparkeerd lagen, konden ons volgen, maar kozen voor een eigen schutting. Nog 5 sluizen te gaan om op de rivier de Saone te komen. Bij de vierde sluis , moesten we weer contact opzoeken met de centrale. Ons afmelden met scheepsnaam en de afstand bediening in de bak gooien.
De sluis werd opnieuw geactiveerd , zodat we onze tocht konden voortzetten. Als je dit allemaal niet doet, mag je er niet uit. Daarna kom je op een verbindingsstuk met de Saone en uiteindelijk op de rivier zelf. We waren duidelijk in een andere wereld. Direct werden we geconfronteerd met drie jachten die richting de sluis voeren. Zij volgden het tussenkanaal om daarna weer de rivier op te gaan. 15 km varen en geen sluis tegen komen was even vreemd voor ons. De rivier is ongeveer70-80 meter breed en meer dan 4 meter diep. Dat is wat anders dan kanaal Champagne de Bourgogne die vaak maar 1.60meter diep is.
Onze plotselinge bestemming was Anxonne. Een mooie steiger met drinkwater riep dat we hier aan moesten komen leggen. Alles perfect geregeld. Voor twee euro kregen we 30 minuten water. De tank werd gevuld, en samen hebben we het dek geschobd . Het half uur was uiteraard net te vroeg voorbij, maar het schip was weer schoon. De wanden van al die 114 sluizen hadden behoorlijk vuil achter gelaten op dek en romp.
Voor ons ligt een huur boot met een Engels gezin. Na een paar uur vertrekken zij, maar niet zonder tegen ons schip aan te varen. Gelukkig geen schade. Binnen een kwartier komt er een volgende huurbak met een twee Duitse stellen. Wil op die lege plek gaan liggen. Klapt eerst zijwaard tegen onze boot aan en eindigt uiteindelijk tegen de kant. Ik pak het lijn aan van de dame op het voordek en gooit het schip in een paar snelle handelingen muur vast aan de steiger. De vrouw bij het lijntje keek wat beteuterd. Honderd excuses. De stootwillen hebben ons weer gered.
De mensen hebben nog steeds geen benul wat het inhoud om op stromend water te varen en zeker met nog een bak tegenwind.
Gepakt met rugzakken en tassen gingen we opzoek naar een supermarkt. We vroegen een man de weg en deze man bood aan om ons erheen te brengen met zijn auto. We werden netjes voor de deur afgezet van een grote supermarkt. Kochten alle spullen, en dachten terug te lopen naar de boot. Normaal loop ik altijd zo terug , van waar ik vandaan kom, maar dan rij ik zelf. Nu werd ik gereden en was ik heel snel de weg kwijt tussen al de straatjes en steegjes van deze oude stadskern. Uiteindelijk bood Google Maps de oplossing. Vanaf toen wist ik het en ben niet meer fout gelopen.