Viviers-Avignon.
7 juni 75 km en 3 sluizen.
Om half zeven was ik de eerste klant bij de bakker. Alle schappen waren nog niet gevuld, maar ik kon mijn keuze maken. Het brood was zo vers, dat de dame achter de toonbank, het nog niet kon snijden. Ik had mijn brood, de hond was uitgelaten, en het schip kon vertrekken.
Voor vandaag hadden we een lange dag , maar we vertrokken vooral, omdat we in Avignon kans hadden om een waterpomp te scoren. Wassen uit een pannetje, en de toilet doorspoelen met een emmer water is ook geen optie, terwijl het zo eenvoudig kan.
De eerste sluis was na 21 km. De sluis moest terug geschut worden en kostte nogal wat tijd.Toen we goed en wel vast lagen , gebeurde er nog niets. Er kwam nog een jachtje, een jacht uit de haven van Viviers.
En zo gingen we samen door deze sluis van 23 meter , tevens het grootste verval van de Rhône , maar ook met hem naar de volgende 2 sluizen. En soms is het erg makkelijk als er iemand is, die vloeiend frans spreekt. De laatste sluis was wel klaar, maar gaf geen groen licht. Bleek, dat de rondvaartboot die net geschut was even een rondje deed , en daarna weer terug ging schutten. En beroepsvaart heeft voorrang op plezier vaart.
Bij Avignon aangekomen, moeten we 3 kilometer een zijarm van de Rhône op. Ik viel terug met 3 knopen , terwijl ik 400 toeren bijzette met de motor. Dit geeft aan dat hier zomaar 5 km stroom staat. Een behulpzame man hielp met het aanmeren. Aanmeren is altijd lastig met veel stroom en moeilijke aanmeerringen, en een hoge kant. We hadden een prima plek, ondanks de het vele wegverkeer wat 10 meter van ons vandaan, langs raast.
De fiets werd uit het achterschip gehaald , en ik ging op pad voor een pomp. Na een half uur fietsen, vond ik, met dank aan de havenmeester, die me een kaart van Avignon gaf met een kruisje, waar de winkel moest zijn, Delta Marine. Met een spoedbestelling zou de pomp morgenochtend voor 12 uur binnen zijn. Ons programma voor de volgende dag kreeg weer een ander slinger.
Daar ik die middag laat terug was aan boord, gingen we eerst eten, en daarna de oude stad in. Deze legendarische stad heeft een enorm verleden.
Goed te zien aan de oude binnen stad, die nu vol staat met resaturants, eet tentjes, museums, kerken en tuinen.
De toerist is hier inkomsten nr 1 en dat allemaal vanwege “sur le pont dÁvignon”Het kinderliedje, dat de brug enorme bekendheid gaf. Zelfs ik heb dit liedje op school geleerd. Eigenlijk is het ‘sous’ le pont. De brug dansde op het water van de Rhone, en daarom zijn ze nooit in staat geweest om de brug af te bouwen.. Nu dansen de mensen op de brug omdat het liedje zo gaat. Het oude centrum valt onder de Werelderfgoedlijst van Unesco. Ook is Avignon “Provençaalse Pausenstad”met zijn pauselijk paleis.
Avignon is zeker de moeite waard om een keer te bezoeken. Alleen al om naar de mensen te kijken. Wij hadden een plekje ingenomen aan een terras, voor ons dagelijkse biertje.
Gaaf om al die mensen voorbij te zien gaan, maar soms ook wel balen, als je net dat jonge stel wat langs gaat op een elektrische step en zij houd hem vast en de lange rode haren van het meisje waaien er achteraan, en je bent net te laat om dit op de plaat vast te leggen.