Carcassonne-Villepinte.

15 juni 8 sluizen(9) en 29 km gevaren

Vanmorgen zou er een voedsel markt zijn in de Halles en alleen tot 12.00 uur. Wij wilde deze markt wel eens meemaken. Twee slagers, één groentevrouw, een visboer, twee klanten, en dat waren wij. We stonden weer snel buiten. Kochten nog even wat brood bij de bakker op de hoek en verdwenen snel uit de wijk. Onderweg rondom de school was het een drukte van jewelste. Ouders in auto,s vol kinderen, ouders met kinderwagens. Moeders met hun ene hand aan de telefoon en met de andere hand proberen de drie kleine kinderen op het voetpad te houden. Vaders die op het allerlaatste moment, met een teuterig kind op arm, rennend naar het schoolgebouw gaan. Zo gaat het volgens mij in ieder land en leuk om te aanschouwen.

We stapten aan boord, en vertrokken gelijk. De hond was die ochtend al gaan wandelen, dus blafte  niet dat ze nog even op de kant wilde. Na 5 kilometer kwam de eerste sluis. Er was niemand te zien en dus liep ik er maar naar toe. Toen ik aanklopte, had ik het idee, dat ik de dame van dienst wakker maakte. Ze kwam al geeuwend haar kantoortje uit. En bediende ons direct. Ze had nog wat goed te maken met ons. Een kilometer verder de volgende . De dame was blij dat wij als eerste klant, invulling gaven aan haar dagbesteding, want de deuren gingen al ver van te voren voor ons open.  Als dank kreeg deze twee stroopwafels voor bij de koffie. De volgende sluis, die er vlak achter lag was een dubbele. Deze man hadden we eerder gehad. Dat krijg je als je per dag wisselt van sluis. Ook hij kreeg zijn beloning voor bij de koffie, belde gelijk naar de volgende sluis, die na 4 kilometer ook al op ons stond te wachten. En opnieuw waren we de eerste klant. Ook zij kreeg een koekje voor bij de koffie. Zo deden we in een uur, 4 sluizen. Schiet lekker op. Exact om 12.00 uur lagen we voor de volgende . Helaas deed deze man niet open, want het was pauze.

Om half twee gebeurde er nog niets. Die pauze tijden veranderen nogal. Het is maar net in welke maand je bent. Dus ik ging toch maar weer even kijken of hij misschien in slaap gevallen was. En ja hoor, hij ging gelijk mee. Bleek dat ie al vanaf 13.00 uur kon gaan draaien, maar gewoon zat te wachten dat ik hem nogmaals kwam vragen de sluis te openen. Hij had geen koekje bij de koffie.  

Zo maakte we ons programma voor deze dag af en landde aan op een oude steiger, waar al verschillende planken opgestookt waren in een kampvuur. De balken die eronder lagen konden we mooi gebruiken om de landvasten aan vast te maken, want verder was er niet veel. Maar verder wel een mooie, rustige plek, midden in de natuur.