18 juni La redorte- Gardouch

15 km gevaren en 4 (5) sluizen

Dit bergmeer , met een oppervlakte van 2,78km2 kan een inhoud bergen van 44 miljoen m3 water. Het wordt gevoed door water uit Pyreneeën. Regenwater en vooral smelt water vanuit de bergen. Op zijn beurt, wordt vanuit het meer de toevoer van water door rivier de Gansuise geregeld. Tevens komt het water vanuit dit meer in du Midi terecht. Vraagt niet hoe, maar dit meer is de buffer voor het kanaal.

Vanmorgen heb ik de fiets gepakt om dit bijzondere meer te bezoeken. Twee keer de Col du Tourmalet beklommen om bij het meer aan te komen. Althans ik was al bekaf toen ik de eerste berg gehad had, en moest gelijk denken aan al die mensen die a.s. woensdag deze prestatie werkelijk gaan verrichten .Allemaal tegen kanker.  De Col du Tourmalet  ligt hier, 200 km verder, in de achtertuin.  

Het was een mooi moment , om even helemaal alleen aan de oever van dit bijzondere meer te mogen staan. Deze buffer zorgt tevens voor de bevloeiing van de akkers voor dit gedeelte van Frankrijk.  

De verhalen vertelden me, dat het waterniveau extreem laag was.                            Dat er nog maar 25% water in stond.  

In het meer stond een heel veld met dode bomen. Duidelijk een teken dat hier enorme droogte geweest is.

De bomen toonden ook allemaal schelpen op de stammen tot ruim een meter boven de waterlijn. De waterstand die lang op dit niveau moest zijn geweest.

                                                                                                                                   Het onkruid , wat normaal op het land groeit, stond nu 30 cm onder water. Een teken dat het waterpeil kort geleden met ongeveer 30 cm gestegen was. Het heeft hier inderdaad vaak geregend de laatste weken. De schelpengrens hogerop langs de oever gaf aan dat de waterstand wel degelijk ook lange tijd zo een 4 meter hoger geweest is. Het is mooi dat wij mensen heel veel kunnen sturen mbt waterniveau’s. Maar de natuur bepaald altijd nog over veel of weinig regen, storm of sneeuw. 

Een knots van een vis deed speciaal voor mij een salto en zwom even later bij mij voorlangs om me goede dag te zeggen. Deze vis is vast niet alleen.  

De terug weg verliep een stuk sneller . Geen steile hellingen en lange dalen. Terug aan boord stond de hond al op me te wachten voor een rondje om. Ik ben altijd wel een beetje van achter laantjes en straatjes. Daar zie je het meest.

Een oud huis, met daarachter mooie velden, gaven muren en poorten. Daar kan ik echt van genieten.

Het was weer tijd om verder te gaan. We bevinden ons nu in een serie automatische sluizen. De eerste sluis deed ik zelf. Daarna uitgelegd aan Annemieke, hoe het nu werkt. In het Frans, en nieuwe techniek, vraagt om uitleg. Zo moeilijk is het niet, maar als je een foute handeling maakt, gaan processen anders lopen, en moet je wel eens langer wachten voor het proces weer klaar is. Het liep allemaal gesmeerd. De techniek is onder de knie en we kunnen weer verder.

We hadden een aanleg plek bedacht, waar een dorpje bij is. Voor lunch tijd aangekomen, konden we er nog net bij. Allemaal schepen die hier lang liggen. Veel Fransen hebben een schip of jacht als permanent verblijf.

Het restaurant naast de sluis had het druk. Het lag langs een fietspad en wandelpad. Tevens was daar vlak achter een toilet en wasruimte voor de voorbijgangers. Iets wat hier in Frankrijk gewoon goed geregeld is. Openbare toiletten. Overal kom je ze tegen. In Cassasonne telden we 4 toilet gelegenheden in de nieuwe stad. In de oude stad 2 en gewoon perfect en netjes, zonder dat het een rommeltje werd. Waarom kan dat in Nederland niet!

We dronken bij het restaurant een biertje op vaderdag. Dat had ik mijn kinderen, na hun felicitatie,  beloofd. We hebben alle schepen geteld die die middag langs kwamen. Alleen maar één. Goed dat ze automatisch zijn, anders wordt varen hier onbetaalbaar.