20 juni Montgiscard- Toulouse
12 kilometer , 3(4) sluizen
Het was wachten op het startsignaal. Ja rood, go now. Wij zien al een uur lang bepakte fietsers en wandelaars voorbij komen, en wij mogen pas om 9 uur starten. Het enige voordeel, wij hebben al brood in kunnen kopen en de vroege fietsers kopen misschien brood onderweg in.
Het verliep allemaal netjes en rustig, totdat een huurbak die na ons vertrokken was, ons probeerde in te halen. De maximim snelheid is 8 km/uur en is voor mij 4,3 knopen. Zelfs dat vond ik veel te hard. Er staat hier maar 1,5-1,6 meter water. Al ga ik 8 km , dan zak ik gewoon minstens 10 cm en moet mijn motor nog harder werken om die snelheid te halen. Ga ik hier nu iets onder zitten, zuig mijn boot minder water weg, ik lig daardoor hoger op het water, en kan met duidelijk minder toeren, nagenoeg het zelfde bereiken . Ervaring heeft zeker zijn nut. Maar goed, de huurbakbewoners wilde ons voorbij lopen. Prima, maar niet zonder opmerking, dat ze echt te hard gingen. De schipper moest natuurlijk indruk maken op de knappe dames aan boord. Na mijn opmerking was hij zeker minder populair.
Aangekomen in “Port Sud” stond de havenmeester ons al op te wachten en dirigeerde ons naar onze ligplaats. Zelf nam ze de fiets, en stond even later langs te steiger om het landvast aan te pakken. Meerdere keren werd de vraag gesteld of dit wel een goede plek was voor ons schip. Voor mij prima.
Daar we morgen naar de Col Du Tourmalet zouden gaan, moest er wel een auto gehuurd worden. In overleg met de havenmeester kreeg ik twee kansen van auto verhuur in de buurt. Beiden 20 minuten lopen. Bij de eerste aangekomen, was er wel een auto, maar alleen voor vandaag of morgen tot 12.00 uur. De jongen wilde echt wel meedenken, maar dat was wat hij kon bieden. Dat is wel erg vroeg, als ik nog 200 km moet rijden. Ik probeer het bij een andere maatschappij. Meneer heeft niet gereserveerd, maar dan heb ik geen auto voor u beschikbaar. Hij liep nog even mee naar een naast liggende garage of ze me daar konden helpen. Ook zij niet. Dan maar terug naar nr 1 , en moet ik maar om 12.00 uur terug zijn. Onderweg nog een poging gedaan bij een peugeot Dealer. Ik vroeg netjes of ze ook verhuurde naast verkopen. Nou, daar hadden ze nog nooit van gehoord, althans, als je geen auto komt brengen voor onderhoud, krijg je ook geen auto terug.
Ik weer terug naar nr 1. Nu kreeg ik het hoofd te spreken. Wat, had die jongen jou vertelt dat die auto tot 12.00 uur verhuurt kon worden. Echt niet. Sorry meneer we kunnen u niet helpen. Terug lopend naar de haven, overdacht ik , hoe ik dit nu aan moest pakken. Ik ben hier, en dan zal ik ook op Col de Tourmalet komen. Zou de taxichauffeur , die ons dinsdag naar het station gaat brengen ons misschien ook naar de Col willen rijden. Ik zette het wapen ‘havenmeester’ in. Zij is tot van alles in staat en denkt erg creatief. Mijn idee van de taxi werd gelijk van tafel geveegd. Je moet naar de binnenstad, daar, op het station zijn meerdere verhuur bedrijven. Neem de bus , dan de metro etc. etc. Dus ik nam de bus. De buschauffeur ontkrachten de eenvoud , waar dit in plaats zou vinden en schreef en tekende alles uit . Pfff, waar ben ik aan begonnen. Eerst de bus 82 tot het eind, dan metro B tot Jean Jeuvaures. Daar overstappen naar Metro lijn A en dan bij Marengo eruit . Daar is het . Beide adviseurs vergaten te zeggen welke direction ik moest nemen. Dus zat ik wel in Metro B, maar die ging de verkeerde kant op. Ik er weer uit, naar de andere kant, bleek dat ik het hele traject nog moest doen. Toen overstappen naar Metro A. Gewoon achter de massa aanlopen die het hardst loopt, dan komt het bordje Metro A gewoon langs. In de Metro B had ik lekker de tijd om het hele systeem te bestuderen. Voordat ik bij “Jean”van baan moest verwisselen, wist ik precies hoe het ging.
Een metrostation is geen treinstation, en auto’s verhuren doen ze vaak buiten de directe trein omgeving, bij parkeerplaatsen. ‘Rent a car ‘ op googled bracht me naar een zijstraatje, tegenover het treinstation. Ik was de enige klant, en werd vriendelijk en correct geholpen. Binnen 15 min stond er een nagenoeg nieuwe Yaris voor de deur. Ik moest alleen nog instappen, en dat deed ik, en de wegwijzer op mijn telefoon bracht me perfect bij de haven. Van de havenmeester had ik al een sleutel gekregen van het hek, dus de avond was voor mij.
De boodschappen werden gedaan, voor als we over veertien dagen weer verder gaan . Er was door Annemieke al flink schoon schip gemaakt en eten gekookt. De tocht naar Col du Tourmalet kon voor ons beginnen. Alleen wel met de auto, en niet lopend of met de fiets.