66 km en 11 sluizen

30 september.

We wisten dat we een lange dag voor de boeg zouden hebben. Dus wat doe je dan, dan ga je op tijd vertrekken. Met alleen maar afduwen in de haven, om niet achteruit te hoeven slaan, door deze badkuip vol planten. En nog ging het bijna fout bij het naar buiten varen van de haven . De schroef zat weer vol planten en zo kon ik niet achteruit slaan om de bocht te nemen. Mijn boegschroef bracht de redding.

Bij de eerste sluis om de hoek , was het gelijk prijs. Geen rood licht. Dat betekent dat er nog niemand werkt bij de VNF. Na drie kwartier kwam er rood sein, zodat wij de sluis in werking konden zetten. De sluizen werken wel snel, mits ze werken. Sluis twee had storing. Dus dat was bellen. Niet gelogen. Binnen één minuut kwam het bekende witte autootje aangereden. Daarna gaat het altijd snel. Bij sluis 3 stond weer het witte autootje ons op te wachten. En bij sluis 5 nog een keer, maar nu om het afstandbedienings  kastje in ontvangst te nemen.

Langzaam maar zeker, raakten we alle planten perikelen kwijt. We verlieten Canal Saint Quetin en kwamen op de “Escaut, grand gabarit” terecht. Die loopt door tot in België. Dit kanaal is,  en heel breed en heel diep en hier groeien geen planten . De sluizen zijn dan ook 143 meter lang en 11.40 meter breed. Bijna 4 x zolang als op het kanaal St Quentin. Ondanks deze enorme bakken water, gaat het schutten nagenoeg net zo snel, terwijl ze ruim 4 meter zakken en st Quentin ging meest maar 2 meter  of minder.

Voor vandaag deden we 55 km op dit kanaal. Ik stond best wel versteld  hoeveel scheepvaart er nog onderweg is op de zaterdagmiddag. Zelfs s’avonds om 22.00 uur komen er nog van die mega schepen voorbij. Bij kilometer 45 gingen we over de grens. We waren weer in België. In Antoing was een bevoorradingsschip voor de beroepsvaart. Ze verkochten er van alles en nog wat. Van poetsspullen, tot gasflessen, gereedschap , maar vooral diesel. Dat hadden we wel weer nodig na 6 weken varen. 600 liters gingen erin, en er kon nog wat bij, maar dat leek me geen goed idee. Ik kom nu wel thuis.

Na het tanken maakten we gelijk gebruik van de plezierboten haven om de hoek. We waren alleen, buiten die visser dan. Liepen een rondje door het dorp. In het midden van dit dorp stond een opvallend kasteel . Omringd met hoge muren, een toren met een vlag erop. Morgenmiddag is de laatste kans voor dit jaar om er een bezoek aan te brengen. Niet voor ons. Ons frans is te slecht om ze te begrijpen. Dit kasteel kan zo gebruikt worden als decor voor een nieuwe serie van Floris. Kasteel Doornenburg is er nu niet meer zo geschikt voor. Hier zie ik zo de ridders met galopperende paarden al bukkend onder de poort door rijden.Ik ga eerst maar kijken morgen, of dit dorp nog verse zondags broodjes verkoopt.