Verdun is een mooie stad, met veel kroegjes en oude gebouwen. In de eerste wereld oorlog, hebben ze hier enorm gevochten, met veel slachtoffers. De herinneringen staan statig opgesteld. Het is ook een bruisende stad, met veel jeugd, wat niet het verschil weet, tussen dag en nacht. S’nachts om half vijf waren ze nog volop in overleg, vlak bij ons schip.
Die ochtend liep ik om kwart voor acht met de hond, toen ik aangesproken werd door 2 charmante dames. Ze wilde me bekeren. Ik vertelde ze nog, dat dit geen beginnen aan was, maar ze bleven toch aandringen, zodat ik uiteindelijk met een Franstalig foldertje weer terug kwam.de wachttoren werd niet opgestuurd, want we waren toch niet thuis.
Die ochtend maakten we een afspraak met onze buren. Een Zweeds echtpaar, dat vorig jaar al vertrokken was, voor hun reis naar Griekenland, maar in Mook gestrand waren, omdat Mona daar een tia kreeg. Ze was weer goed herstellende, en hadden de reis hervat. We gingen gezamelijk verder. Na 3 uur varen hadden we de Franse spits (378 ton) van gisteren, alweer in het vizier, en bleef het een obstakel , omdat we het niet konden passeren.Zo besloten we die dag om 4 uur te stoppen in Saint Mihiel, zodat het vrachtschip verder uit kon lopen.
De Franse wateren liggen nu vol met drijvend vuil, zoals takjes, houtsnippers, bloesems en katjes. Zo hadden we vandaag tot 3 keer toe, een vol wierfilter. Lastig onder het varen, en slecht voor de motor.
Op een bankje zaten 2 huppel cutjes, en rookten een pafke. Ik vroeg hen de weg naar ‘le boutique de telefone’. Er volgde een discussie over ,was het a droite, of a gauche. Een dame van mijn leeftijd volgde de discussie, en bracht me naar de winkel. Daar kocht ik een Franse internet aansluiting voor een maand, terwijl ik nog maar 4 dagen in Frankrijk ben. We hebben na een week tobben, gelukkig wel weer aansluiting met het thuisfront .
Vandaag is het Zweeds schip de hele dag weer met ons meegevaren. Het kostte iets meer tijd. Doordat wij als eerste de sluis in gingen, kon ik hun landvast aanpakken, om snel te kunnen schutten. Onze snelste tijd was 12 minuten 38 seconden.
Vandaag hadden we een hoogte punt. Door ,door de ‘onderaardse gang van Foul’ (866 meter) door te varen, waren we aan het einde van de Maas, en begonnen we aan de afdaling in kanaal Marne au Rhin. Een moment om alles op een rijtje te zetten.
Resumé ; tot nog toe, 96 sluizen gehad en 633 km gevaren in 14 vaardagen.
Hier aan boord vinden er ook veranderingen plaats. Zo eten we nu baguette en croissant, in plaats van een boterham.Bij de boucher kopen we nu 6 plakjes ham 600 gram, ipv 10 plakjes in 100 gram. De lengte van mijn baard geeft het aantal dagen aan dat er niet gedouched is. De inhoud van de wasemmer laat zien, dat we onze kleren niet vuil maken. Mijn spijkerbroek is net mijn motor. Als die lang genoeg gelopen heeft, doet ie het steeds beter.
Annemieke kwam met de vraag, of ik het nog leuk vond met haar.We zitten nu al 3 weken met elkaar ‘opgescheept’, en het gaat steeds beter. We worden iedere dag een beter team. We zijn volop aan het onthaasten, en hebben alleen nog maar volle wierpotjes.
Dit doet mijn plotseling denken aan de mensen thuis op het werk. Ik hoorde dat het erg druk was. Dames , heren , pas op voor volle potjes hoor.
