Nancy, een stad vol schitterende oude gebouwen . Een geweldig groot plein, vol met beelden met afwerkingen van bladgoud. Een park, gekoppeld aan de avenue, waar de inwoner van Nancy zijn zondagmiddag doorbrengt. Het park staat vol bloeiende bomen.
Het voorjaar laat zich op zijn best zien.
Op de paden lopen jonge gezinnen met een kinderwagen, en verliefde stelletjes nemen de bankjes in beslag. In het midden van het park, staat een brasserie, waar koffie, ijs en een worsten broodje verkocht wordt. De Nancien, neemt het ervan .
Ondanks de frisse april dag trekt het park vele bezoekers. Ik voel me als in Versailles . Het buitenhuis van ‘le Roy Soleil’ . Heerlijk ontspannend, alsof je in een film uit de begin jaren van de vorige eeuw bevindt . De muziektent in het park, waar op een zoele zomeravond de plaatselijke fanfare zijn sponsoruitvoering ten gehore brengt.
Een kerk net uit de steigers. Straalt weer als voorheen. De cafe’s zetten hun stoelen op straat om de klant erop te attenderen dat ze drank verkopen, met gratis zitplaats. Op het plein is er een uitvoering van een dansgroep. De mensen blijven stil staan, bij wat deze jeugd afgelopen winter heeft ingestudeerd . Het is schitterend om zo een bruisende stad, vol historie en cultuur te mogen bezoeken .
Dimanche, rustdag. De kerkklok riep de mensen naar de kerk. Veel joggers deden al vroeg hun zondagochtend rondje ,in het gebied waar wij door heen voeren. Sluizen bevinden zich vaak ik buitengebieden of natuurplaatsen. Omdat water zich niet altijd laat sturen, bouwen mensen kanalen en sluizen, waar dat het gemakkelijkste gaat, en dat is dicht bij de oorspronkelijke loop.
Zo ook vandaag. 10 sluizen in 7 km, en dat in 2 uur en een kwartier afgelegd, dwars door een schitterend natuur gebied.
De hele route vandaag was trouwens sprookjesachtig.
Dorpjes gebouwd op begroeide hellingen .
Oude historische bruggen sieren het landschap.
Treinen die tussen berg en water rijden, doen je soms weleens denken, aan de miniatuur opstelling bij de Efteling.
Wat mij veel verdriet doet, is het verloren ‘historische varend erfgoed’,dat van Nederland aan Frankrijk is verkocht.
Het is ongelooflijk , wat hier aan Nederlandse oude schepen langs de waterwegen ligt, of rondvaart. Janske uit Koudem, Jaap uit Meppel, Welvaart, Desire, en ga zo maar door.
Scherp-, en steilstevens, tjalken, klippers, hagenaars, zelfs omgebouwde werkboten verloochenen hun afkomst niet.
Oud Nederlands erfgoed wat hier bewoont wordt, en er vaak niet uitziet, zoals wij een schip graag zouden willen zien. Uiteraard uitzonderingen daar gelaten.
De tranen springen bijna in je ogen, als je weet dat veel Hollandse gezinnen, in vroeger jaren, met noeste arbeid, zweet en ellende hun schip varende hielden, en er een boterham op probeerde te verdienen. En dat deze schepen hier nu weg liggen te rotten , doet pijn.
Blij dat wij in Nederland een ‘vereniging tot behoud van het varend erfgoed’, kennen.