Of het nu zondag is of niet, om half acht liep ik met de hond,nagenoeg alleen ,door Aschaffenburg . Doordat ik verdwaald was, kwam ik langs een grafplaats, en had mooi de vergelijking met Frankrijk. Was Frankrijk feak, met plastic bloemen ,die zij hun nabestaande aanboden, bij de Duitsers stond het vol met Westlands perkgoed. Het naburige tuincentrum kon er door blijven draaien. Zelfs de violen werden nog steeds aangeprezen, terwijl het hoogtijd wordt voor een Franse geranium.
Toen ik een Duitser, van een oude mijnenvaarder, vroeg waar ik diesel kon krijgen, bood hij spontaan aan, om tussen 10 en 11 uur met wat cannen bij een benzine station langs te gaan. 3 dorpen verder was de goedkoopste diesel. Mijn voordeel , heeft hij ,zeker verreden. Bij terugkomst aan boord, werden de vaatjes weer keurig aangegeven ook, en ik kreeg nog een kip toe, dacht ik!
De deal was met een stevige bitter , gauw goed gemaakt. De kip leek later een heel goed stukje vlees te zijn, van een of ander beest, dat zeker niet gevlogen had. De hond was de hele avond zoet om de kluif klein te krijgen.
Omdat we pas om 12.00 uur vertrokken konden we ook geen grote afstand maken.Daar kwam bij dat blijkbaar het schippers weekend, zondag na 12.00 uur alweer afgelopen is, want het was gewoon druk met tegenliggende schepen, wat ons weer schuttingstijd kostte. Zodoende aten we pas om 20.30 uur.
Een tegenligger bezorgde ons nog bijna een hartverzakking en een schipbreuk.
Doordat er nogal wat strekdammen onderwater liggen ,zijn veel stukken vaarweg bebakend. Zo ook op dat ene stukje , waar een tegenligger net uit een bocht kwam, en ons dwong wat meer onze wal te nemen. Ik voer gelijk met de tonnen, maar dat was teveel. Het voorschip liep op een dam, en kwam een stukje omhoog, gleed weer terug, en bij het hak gebeurde dit nog maals. Mijn eerste reactie was, als we de boel maar droog houden, na deze confrontatie met een berg stenen. Na 4 keer controleren , was het voor mij duidelijk dat we niet lek gevaren waren. De rest komt volgende winter wel.