De bijzondere schoonheid van dit gebied, wordt aan de ene kant steeds gewoner, aan de andere kant fascineerd het iedere keer weer.De dorpjes zijn verstopt tussen de bomen. De vele kastelen die dit gebied rijk is, zijn duidelijk zichtbaar boven aan die berg, met geweldig uitzicht over de Mainz. Daarom, kunnen wij ze vanaf het water goed zien. Sommige zijn een ruïne , andere zien er nog keurig uit, op afstand. In het donker staan ze in volle verlichting, tot vermaak van de mensen, en als een herinnering aan het verleden.
Langs de Mainz staan veel campings. Het is er , op wat oudere mensen na, nog erg rustig. Opvallend wel is het aantal camper plekken. Met groepen staan ze bij elkaar te overnachten . Net een jachthaven. Hokjes mensen zijn het.
De mensen die er wel zijn, staan toch even stil , wanneer wij langs varen. De borden, Amsterdam–Istanbul , geven vaak een reaktie, van zwaaien , duim opsteken, tot het maken van foto’s. Alleen vandaag gebeurde er iets bijzonders. Er werd geapplaudisseerd . Drie heren, deden alles wat ik de zin hiervoor omschreef, alleen gaven zij ook nog een applaus toe. Het moet toch niet gekker worden. We zijn pas net vertrokken .
Het varen ging vandaag geweldig. Ondanks de sterke tegenstroom (2 knopen) hebben we vandaag toch nog 73 km gemaakt. Als een echte profiteur wisten we twee sluizen ,met een lokale opduwer mee te liften bij het schutten. Daarna was de voorsprong met onze achtervolgers dusdanig groot geworden, dat een vrachtschip ons niet meer zou passeren. Gevolg, iedere sluis stond open wanneer wij kwamen , en steeds ,werden alleen wij ,in die bakken van 270 meter geschut. Soms wel 5 meter hoog. Je staat er niet bij stil, hoeveel olympische zwembaden aan water hier in gaat! In ieder geval, meer dan twee.
Om 18.00 uur vonden we een gerieflijk haventje, met de buurtsuper op 5 minuten lopen. En wat zie ik? Bekers van de Greenco.
Jammer dat de presentatie niet super was.
De kwaliteit en de prijs in ieder geval wel.