Dag 30-31-32 Ameland – Terschelling

23-24-25 juli

Maandagochtend  op Nes.

De eerste boot met nieuwe voorraad proviand voor de winkels moest nog binnen lopen.

Na een weekend als dit zijn er veel schappen leeg, en moet alles weer aangevuld worden.

Ameland leeft , Ameland leeft vooral in de zomermaanden.

Dan barst het eiland van de toeristen, en is Nes auto vrij, om de toeristen de ruimte geven hun inkopen te doen en hun koffie met cranberrygebak op straat te kunnen gebruiken.

Door de drukte heen, is dit altijd een gelegenheid om iets bijzonders aan te schaffen. Voor mij een wintertrui, die je nu echt niet aan wil, met deze hitte.

Wij hadden de tijd tot 16.00 uur, omdat 2 uur later het tij zou keren , en wij onze weg wilde  vervolgen naar Terschelling.

Een garnalenvisser uit Wierden, die aan de steiger vakantie lag te vieren met een dik been, deed zijn verhaal over het vissers bestaan op het wad. Zij viste vooral op diepe wateren, daar zat de garnaal. Het gesprek ging over de vervuiling door menselijk toe doen. De milieu organisaties en de garnalen als inkomen. Zij viste iedere dag een emmer klein vuil uit hun netten. Gaf de schult vooral aan andere landen en de varende schepen, die hun vuil nog net zo gemakkelijk zo overboord zetten. Heb wel het idee, dat het steeds beter gaat. Dat schepen binnen de Europese wateren hun vuil af moeten geven in de havens.

Om 4 uur werd de motor gestart om onze trip voort te zetten.

In het begin tegenstroom tot aan de “Blauwe Balg”. Dit is een doorgang onder een eiland door voor open zee, waar honderden zeehonden verblijven. Je vaart er een paar honderd meter van af. Deze geul moet je oversteken om onder het waddengebied van Terschelling te komen.

We waren op tijd vertrokken, en konden zonder problemen van ondieptes doorvaren.

Het was al negen uur voor we in de haven van West Terschelling aankwamen.

Ik wist dat de havenmeester om 20.00 uur weg zou gaan.

Nu was hij er gelukkig nog. Hij hielp me aan een plekje op nummer drie van de rij.

Door mijn aanwezigheid was de doorgang van de haven amper 6 meter doorgang geworden.

Lastig voor de mensen die eruit moesten.

De haven van Terschelling bestaat uit 6 kleinere havens voor passanten, zoals wij.

Ingedeeld in grootte.

Alle havens lagen bommetje vol. Er waren er zelfs bij, waar van de ene kant naar de andere over de boten kon lopen. Dan moet er veel gebeuren als jij helemaal achterin de haven ligt, en je wil de volgende ochtend vroeg weg. Dan zal iedereen op moeten staan, die ruimte moet maken om jou eruit te laten. Dit allemaal moet je dan de dag ervoor al besproken hebben .

24 juli

Het was warm, erg warm. We besloten naar het strand te gaan op de fiets. Op het strand van Formerum staat een strandtent met de naam “ZandZeeBar”.

Je telefoon is verboden te gebruiken. De muziek is rustgevend, de bediening in snel en correct, en …..ze serveren Tommies in de salades.

Een tent om aan te gaan en nooit meer te vergeten.

Het zeewater was helder en heerlijk om in te zwemmen. Het strand was van goud geel zand, en oneindig ver te bewandelen. De mensen waren na 500 meter bijna niet meer aanwezig, alleen Jan van Gent, de Steltloper, de Kanoetstrandloper, de Lepelaar, de Tureluur, de Scholekster en de Wulp.

Zij zochten naar wat wurmpjes, en stonden daarna in groepsverband met hun kop in de wind, te genieten van het mooie weer.

Die avond brachten we Petra bij de veerboot naar het vaste land.

Haar tijd aan boord was voorbij, en haar plichten thuis wachtte.

Wij gingen ons voorbereiden op de terugweg naar Kornwerderzand.

Bij het openen van de machine kamer schrok ik enorm .

Er stond 25 cm water in de hele machine kamer.

Hoe was dit nu mogelijk!

De laatste keer dat ik gekeken had was op Delfzijl bij het tanken.

De motor liep zo soepel. Wat nu.

Eerst het water eruit pompen.

Daar ik een goede bilgepomp op de motor heb staan , was het water binnen 10 minuten weg.

Alhoewel 10 minuten dan toch wel lang is.

Nu de vraag, wat is de schade , en waar komt het vandaan!

25 juli,

Die nacht sliep ik heel slecht.  Alle scenario’s passeerden mijn gedachten.

Maar weinig gaven mij een bevredigend antwoord.

De volgende ochtend eerst de verzekering bellen, toen de werf bellen voor een inspectie.

De monteur was op vakantie, dus vis hem kwam ik ook niet verder.

Ik was zeer benieuwd , of er afgelopen nacht nog water bijgekomen was.

Tot mijn verbazing niets.

Lekkage van onder was het dus niet.

Bram de monteur heeft mij wel eens gezegd, dat water in de machienkamer maar zelden van van onder komt, maar altijd van boven.

Met die regel in mij binnenzak, moest ik elders gaan zoeken.

Voor vandaag toch nog maar een extra dagje Terschelling geboekt bij de havenmeester.

Code oranje voor Nederland , maar niet voor de wadden.

We genoten van koffie met gebak bij een tentje langs de weg, en van de bediening.

De dag werd volgemaakt met verblijf op het strand.

Nu wat meer gesmeerd dan de dag ervoor,

Die dag had mijn blanke huid van rug en buik een kleurverandering meegemaakt gelijk een kreeft.

De dag was warm, en relaxed, ondanks de te wachten problemen met de motor.

Die avond nog een laatste inspectie gehouden, en alles klaargemaakt voor vertrek.

De achterbuur kwam na een haventafereel , waarbij er twee schepen verplaatst moesten worden, en waarbij de hele haven mee keek , naast ons liggen.

Ook hij wilde vroeg op.