De dag werd gewekt met het razend verkeer van de snelweg in de voortuin. Onze voorgasten waren vertrokken, en hadden blijkbaar gekozen voor een rondje Haarlem.
We hadden afgesproken dat Annemieke de hond uit zou laten, en ik zou beginnen om de mast te strijken. Na 1,5 uur werken , lag de mast gestreken, en zag het schip eruit als een grote kabelbaan .
De sluiswachter wist niets te vertellen over de stremming van afgelopen nacht. Wel vond hij gezellig een praatje te maken met zijn eerste klant die morgen terwijl hij al twee uur aanwezig was.
Het waterpeil was laag , dus alle bruggen waren goed te nemen. In een klein uurtje door varen waren we bij de Houthaven waar we de mast overeind zette. Dit schoot allemaal beter op dan het strijken.
Op naar de Oranje sluizen, waar nicht Ester een sluisje mee voer en een bakkie aan boord deed. Altijd weer gezellig deze meid aan boord te hebben , die in musea,s  en voor bedrijven optredes verzorgt met haar bedrijf “ Kennis door theater”.
Deze ambassadeur van de Tommies kon ik niet met lege handen van boord laten gaan.
Op naar het Markenmeer.
De wind stond net 5 graden fout. Dat betekent dat het eigenlijk net niet gaat onder zeil.
Met de motor bij , stevenden we op  de sluizen van Enkhuizen aan.
De sluiswachter liet ons niet wachten en er werd snel geschut. Door naar het Ijsselmeer, waar we met een koers van 22 graden op Makkum af gingen. De havenmeester van Makkum had het mooiste plekje voor het mooiste schip voor ons vrijgehouden. Aan de kop steiger voor de sluis.
De vriendelijke havenmeester werd betaald , en wij gingen op zoek naar vermaak.
Dat was er wel. Een groot tv scherm bracht alle aanwezige Duitsers in extase, wanneer er weer geen goal gezet werd, terwijl wij genoten van een glas Irish koffie.