Dag 10 Barhoft- Swinoujscie

De havenmeester was zelfs op zondag om half acht aanwezig.

Ik had intussen de water tanks weer bijgevuld, met een paar honderd liter water en was al bij het  lokale buurtsupertje 2 liter lokaal bier gaan kopen.

De havenmeester hielp me aan 120 liter diesel , en zo waren we weer afgetankt.

Het stadje Stralsund ligt 7 miles van Barhoft. Daar ligt een spoorbrug , die op gezette tijden open gaat. Voor ons zou de opening 12.24 uur zijn. Langzaam voeren we om 10.00 uur richting de haven, Fokkie op en laat maar rustig gaan. We hadden de tijd.

Stralsund ligt in een van de mooiste zeilgebieden van het vroegere Oost-Duitsland. De waterrecreatie neemt enorme sprongen, in dit gebied van meren van de noordkop tot in Polen toe.

Voor ons een mogelijkheid om binnendoor naar Swinoujscie te gaan.

Vanuit deze havenplaats was het van haven naar haven over zee, varen om in Gdansk te komen.

Binnendoor door het meren gebied naar Swinoujscie zou bijna een extra dag kosten, maar wel veel te zien geven van dit toch zo mooie gebied.

We zouden kiezen als we bij de” hafen von Ruden “zijn.

Onderweg kwamen we nog een groep van 20 motorboot vaarders tegen, die in gezamenlijk op doortocht waren. Het viel op dat we meerdere Nederlandse vlaggen zagen varen. Dit gebied krijgt al wat bekendheid , en dus niet alleen van de Duitsers en de Denen en de Zweden.

Eenmaal bij de “Hafen von Ruden”was het kiezen, of over zee, 24 miles, of binnen door slingerend door het meren gebied  naar Swienoujscie.

De zee was wel ruig, maar te doen, en de aan de windse koers die we deze middag hadden, zou in ons voordeel werken en een ruime koers worden doordat we bijna 90 graden om, met de kust mee zouden varen.

Zo zochten we voor de zoveelste keer open zee, om tijd te winnen. De wind was niet ruim, maar de wind was half. De golven komen niet van achteren, maar de golven komen van opzij. De golven waren niet 1 maar 2 meter hoog. En zo moesten wij ons, met lijf en schip trotseren tegen deze zee, die opnieuw harder toesloeg dan we zouden willen.

Het schip was in zijn element, maar de bemanning niet. Enorme pijn in mijn armen van het sturen, om koers te houden sloeg toe . Is dit nog wel leuk!

De golven sloegen tegen het roer bij iedere golf die van de zijkant tegen ons aan rolde.

Ik zag er verschrikkelijk tegen op, als dit nog 10 dagen ging duren. We zouden namelijk de komende 5 dagen op zee zijn, en daarna weer 5 dagen terug.

Voordat we de haven binnen gelopen waren, was het besluit genomen.

“Wij gaan niet naar Gdansk”

Het moet plezier zijn, maar op deze manier is het een hel.

We besloten om eerst een dag rust te nemen, na al dit gejaag, en de Oder te pakken naar Berlijn.

Sorry Gdansk.

Dit besluit heeft ook te maken, dat we niet via de Wisla en te Nortec, binnendoor naar de Oder kunnen, omdat de doorvaart in Bydgoszcz een jaar gestremd is. Terug over zee tot Swienoujscie is zeer lastig omdat er veel westerwinden waaien.

Vlak voor de haven kwam het zeil spontaan naar beneden zetten. Een harp was losgelaten, waardoor de katrol van de piekval los ging van de hanepoot, net onder de trommelstok.

Het schip,was het met besluit eens.

In Swienoujscie  hadden we de eerste haven in een zijarm aan bakboord.

Deze haven is bijna helemaal in beslag genomen door water recreërend Duitsland.

Noord de Oostzee,  Zuid  het zeilgebied van “Stettinerhaff” dat doorvaart geeft naar de Oder en Berlijn, en het noordwestelijke meren gebied. Een mooiere plek kan je je niet voorstellen.

Aan de kop van een steiger hadden we een prima plaats voor de nacht.