Dag 24

Vandaag zou een makkelijk dagje worden. Tot de Weser geen sluizen.

We hadden besloten de Weser te nemen, en niet de laatste 102 kilometer Mittelland kanaal te nemen, om daarna via het Dortmund -Ems kanaal naar Delfzijl te gaan. We hadden de mogelijkheid via Ter Apel nog bestudeerd, maar kwamen tot de conclusie, dat wij met 4,60 te breed zijn voor de sluizen daar.

Vandaar het besluit, om via de Weser naar Bremen te gaan, en daar de Hunte en het Kustenkanal te nemen. De Weser was voor ons nieuw , en het Kustenkanal ook.

Het was zondag, rustdag. Nou niet voor de scheepvaart. We waren een kwartier te laat vertrokken. Waren we om 6.15 uur weggegaan, waren we de drie vrachtschepen voor gebleven. Nu hebben we ruim 60 kilometer achter 3, en later achter 4 geladen vrachtvaarders gehangen. Het was dan ook en verademing, toen we zagen , dat zij het Mittelland kanal vervolgde, en wij als enige de afslag namen naar de Weser. De Schachtschleuse is een relatief jong bouwwerk. Door het enorme verval van 15 meter, wordt het water, in spaarbekkens opgevangen en hergebruikt. Hiermee kunnen ze in dit geval de helft besparen per schutting. Op het Mainz-Donau kanal werd dit systeem ook gebruikt, alleen dan in drie stappen, zodat  twee/derde van het water hergebruikt werd.

De Schachtschleuse waren een toeristische attractie geworden. De toerist kon voor 1,80€ pp naar het info centrum , en kijken hoe wij geschut werden. Het was zondagmiddag, mooi weer, en gewoon druk met bezoekers. Samen met een Deen, werden we geschut, en we kwamen in een heel ander vaargebied terecht. Hier was volop recreatie, brede uiterwaarden waar gefietst werd, mensen met speedboten, barbecue bakken langs de kant en zwemgelegenheid. Tot de eerste sluis ook campings en kleine haventjes.

Bij de volgende sluis in Petershagen, haakte de Denen af, en gingen na de sluis op de wachtplaats overnachten. De sluizen in  Weser worden op zondag tot 16.00 uur bedient, en het was 16.00 uur.

Wij besloten een uurtje door te varen tot de volgende sluis, en daar de nacht te pakken.

Om 17.00 uur zaten we aan het bier op een zeer idyllische plek .Vanaf de dijk waren in de verte wat huizen te zien, maar verder was er geen mens , auto of dier te bekennen. Alleen maar velden met mais en tarwe. En , wat een stilte . We konden vrij gaan zwemmen, en wandelen en hadden de tijd, om wat zaakjes op te knappen. Tot donker heerlijk buiten gezeten, en genoten. Genoten van de ongekende rust.