Dag 33

26 juli 2018

Omdat ik heel stoer gezegd had, om om half zes te vertrekken, zei de buurman, dat ook hij dat ging doen. Zo liep ik, na een opnieuw een onrustig nachtje , door de hitte, en door wat ons te wachten stond , om 5 over 5 met de hond op de steiger om hem zijn vreugde op de kant te gunnen.

De dag ervoor was ik wat later opgestaan, maar wel ruim 6 kilometer met onze Jipsy door de bossen gaan wandelen.

Nu moest hij het doen, met effe vlug , en daarna weer gauw aan boord.

Zo voer ik om half zes de haven uit.

Na een paar honderd meter zette ik de bilgepomp aan. De pomp gaf water.

Ik kon nu nog terug, maar eerst een inspectie in de machien kamer om te zien waarom dat zoute water de machien kamer in loopt.

Na een aantal minuten zoeken, zag ik vanuit een hoekje een straaltje lopen.

Dit kwam niet van de motor, maar ergens anders vandaan.

Na wat verder onderzoek bleek dat het ontluchtingsnippel van het koelsysteem water gaf.

Dit nippel zat lastig weg gebouwd. Met tape plakje ik de nippel af, wat niet in een keer lukte.

Uiteindelijk met een touwtje de boel dicht gekregen.

We konden verder.

We kozen dit keer het Schuitengat-zuid.

Hier was een doorgang richting het hoofdvaarwater en richting Vlieland.

Zo kwamen we op het hoofdvaarwater naar Harlingen, waar we drie uur later aan kwamen.

De tocht was vlot verlopen, waardoor we te vroeg in Harlingen waren om de stroom mee te hebben naar Kornwerderzand.

Een uur later waren we ook daar, en de sluis wachtte niet op ons als we niet direct door zouden varen.

Zo waren we voor tien uur op het Ijsselmeer.

De zeilen gingen omhoog. Alles werd vast gebonden , en de dag bestond uit relax doorvaren op 183 graden naar Enkhuizen.

Mooie gelegenheid om het ontluchtingsventiel open te schroeven, en te reinigen. Nadien functioneerde het ventiel weer volledig.

Conclusie: een zandkorrel is in staat een schip te gronden te helpen!

Toen de wind helemaal weg viel, hebben we het laatste stuk met de motor gedaan.

In Enkhuizen namen we plaats naast een oude sleper met een drie cilinder Kromhout, en  werden we verrast met live muziek bij de toren.

We namen stelling aan een tafel tegenover het muziek podium en hadden zo ons natje en ons droogje en een gezellige avond, zeker, toen we ook nog goed gezelschap kregen van de bemanning van de “Blauwe ruis”.