De hoorn van de veerboot van Doeksen schalt over het westerlijke helft van het eiland Terschelling wanneer hij voor de zoveelste keer vertrekt om mensen te brengen en te halen. Tegelijkertijd weet hij met zijn enorme motoren zoveel waterverplaatsing te veroorzaken, dat de schepen aan het eind van de haven zich in beweging voelen komen. Dit zijn de dagelijkse gebeurtenissen, waar je nog bij stil staat als het je overkomt, en het de eerste keer is.
Het eiland maakt zich op voor de stroom toeristen die volgende week losbarst als de eerste lagere scholen vakantie hebben. Het straatbeeld van het dorp West-Terschelling , bestaat nu voornamelijk uit grijze koppen en jonge stellen met nog niet schoolgaande kinderen. De terrassen zijn er niet minder gezellig om, zeker als de zon zich laat zien.
Gisteren zijn wij hier aangemeerd. sÓchtends om 9 uur vertrokken vanuit Medemblik. Daarvoor al de stap gemaakt vanuit de thuishaven Leimuiden via de staande mastroute vrijdag nacht door de grachten. Zaterdag met een wind in rug van 6-7 bf, een ruig tochtje naar Enkhuizen gemaakt. De zon maakte alles goed, alhoewel het altijd voorbij het “paard van Marken” weer een gevecht is met de meters hoge golven die we daar zovaak tegen komen. Zondag werden we door een plaatselijke schipper gesommeerd om toch maar in de haven van Enkhuizen te blijven. We hadden die intentie niet , alhoewel het stront van de kade woei. Zo zijn we dus toch in Medemblik aangekomen. Op een fokkie en zijknat. Ach, slecht weer bestaat niet, wel slechte regenpakken.
Het tochie gisteren was weer langer als gepland. Met een ruime koers vanuit Medemblik naar Cornwerderzand gezeild. Na een buitje was de wind gedraaid en afgezwakt. De koers werd ‘aan de wind’ en uiteindelijk hebben we de motor nog bij gezet om het tij naar Harlingen niet tegen te hebben. Bij de sluis grepen we tot twee maal toe mis om mee te kunnen schutten.Lagen we als laatste voor de deuren, ging het licht op rood en de andere sluis op groen. Iedereen draaide om , om om de aanlegsteiger heen naar de tweede sluis te varen. Dus kwamen we weer als laatste bij de sluis aan. Ging weer het licht op rood, dan maar weer terug naar de grote sluis, om uiteindelijk als nr drie toch wel vrij snel geschut te worden.
Met een fok op en stroom mee waren binnen een uur in Harlingen, om daarna het lange eind in te gaan naar Terschelling. Het nog een beetje stroom tegen, kenterde al gauw naar stroom mee. Naar gelang de tijd vertrekt, gaat ook het tij harder lopen, tot soms wel 4 knopen. Vervelend is dan alleen dat het laatste eind naar het eiland ,dan weer stroom tegen is, en val je net zo makkelijk van 8,6 knopen terug naar 3,2 knopen, terwijl je het gevoel heb dat je ontzettend hard gaat.
Om 19.00 uur konden we aanmeren. Er werd alweer voor een voorbijkomende zwerver gekookt die nooit komt opdagen.
Een boot met een binnenbrand zorgde voor veel commotie.Alhoewel de brand snel geblust was, stond de halve haven in de rook, en was ook de brandweer met 2 auto’s snel ter plekke. Net als de ambulance, de politie, rijks waterstaat, douane en fauna beheer. Praat ik niet over de vele sensatie kijkers, die letterlijk zeiden dat ze het jammer vonden dat het al afgelopen was. Het zal je boot maar zijn.
Die avond een bakkie gedaan in het dorp en hebben later heerlijk tot midden nacht buiten in de kuip gezeten.
Vanmorgen werden we gewekt door een storm die om zeven uur over het eiland ging , en samen met een behoorlijke bui, mij het bed uit kreeg om de boel vast te zetten, en de hond uit te laten.
Was het weer niet wat het voorspeld was, een stevige wandeling, van een paar uur door de bossen en de duinen deden ons op een gegeven moment het gevoel geven dat we verdwaald waren. Het koffie tentje kwamen we maar niet tegen. Uiteindelijk na 2 uur wandelen zaten weer op de zelfde stoel als de avond ervoor, alleen nu met een broodje erbij. De dag verloopt rustig en ook vanavond is weer genieten van het gekabbel van het water en het gekrijs van de meeuwen, en dat onder een kraakheldere hemel. Wat zal ons de dag van morgen brengen, want weer voorspellers bakken er de laatste dagen helemaal niets van.