Voor Albert en Ria vandaag hun laatste volle dag. De windverwachting was duidelijk meer wind rond de middag. Voor ons reden op tijd te vertrekken. Terwijl de haven nog in diepe rust lag, vonden we het een prima moment te vertrekken. Net buiten de haven begonnen de eerste golfjes zich al aan te kondigen. De tegen windse koers deed het tempo zakken, en zo waren we langer onderweg dan gepland. De wens van Ria was om dolfijnen tegen te komen. We hadden er pas 1 gezien , de laatste twee weken.
3 mijl voor Athene zagen we de vinnen van dolfijnen boven water komen.
Tot onze verrassing waren het zeker 10 dolfijnen, en misschien nog wel meer. Tot 4 keer toe zochten we ze op, maar telkens, wanneer we dicht bij ze kwamen verdwenen ze, om later op een andere plek weer boven te komen. Het bood voldoende beeldmateriaal op.
Omdat je ook gefocust ben op de dolfijnen , vergeet je weleens door je lens te kijken. Eigenlijk moet je helemaal niet fotograferen, maar alles wat je ziet , op je harde schijf bewaren.
Een mooie afsluiting voor onze gasten.
In de haven van Kalamaki, Marina Alimos, zochten we naar een plek. Via de marifoon kregen we alleen contact met de security Een grote open plek tussen vertrekkende charterschepen, bood ons een kans. Een vriendelijke flottieljeleider was zo enthousiast over het zien van een hollands schip, dat hij niet alleen hielp met aanmeren, maar ook zijn verhaal over de haven kwijt wilde.
Altijd makkelijk zo een voorinformatie.
Op het havenkantoor deden ze wat moeilijk over dat we zelf een plek ingenomen hadden.
Uiteindelijk, gaat het toch weer om de pegels, en als die betaald zijn, is alles prima.
De lunch werd genuttigd bij de Griek aan de overkant van de weg, nadat we eerst een biertje in het clubgebouw genuttigd hadden om de prijs te testen.
We hadden nog een actie staan, die eigenlijk nog geklaard moest worden voor onze gasten weg zouden gaan. De kluiverval was tijdens een wissel maneuvre uit zijn katrol gevallen. Dit zou betekenen, dat de kluiver niet meer te gebruiken zou zijn. De trommelstok, die boven op de mast zit, was boven de hanepoot los gaan zitten, omdat die aan het begin van de reis, een sluismuur in Gorinchem geraakt had . Het geheel was wat uitgelubberd, en kon ik nu mooi met borgringetjes extra bevestigen. De mast moest plat.
Met 4 personen 5 kwartier werken, en de klus was geklaard.
De warmte was enorm. Het zou vandaag 36 graden worden. Een afkoeling op het naast gelegen strand zou een oplossing moeten bieden.
Het was al 5 uur geweest, en de eerste badgasten vertrokken al, toen we het strand opliepen.
Toch was het nog zoeken naar een plekje.
Het grind deed pijn aan je voeten , wanneer je te water ging, maar dat was bij iedereen.
Even languit liggen zorgden voor een steentjes patroon in je rug.
Geef mij maar Monster.
Wat Monster niet heeft, zijn mensen die tussen de mensen door, jurken en broeken, kralen en kettingen, aanstekers en zaklampen, en Chinese massage verkopen.
Ze keken allemaal niet vrolijk. Slechte omzet deze dag.
Ik kon me van Ibiza nog herinneren dat er koude druiven op het strand verkocht werden, en dat was erg lekker. Dat miste ik hier nog, ik was er nu zeker voor gegaan. Het is toch geen jurken weer.
De Griek van vanmiddag was wel zo goed bevallen, dat we opnieuw zijn tent bezochten voor het avond eten. Daar werd het laatste maal genoten met Albert en Ria, en terug gekeken naar twee weken avontuur. Zij nemen morgenvroeg het vliegtuig terug naar huis, om diezelfde avond het werk weer te hervatten. Wij mogen nog dik 3 maanden voort.