We zaten op tijd in de metro naar het centrum, van de meest muzikale stad van Europa.

We dachten alleen te zijn, op de zondagochtend om half tien , in middelpunt van deze hoofdstad. Het had de drukte van de Kalverstraat op zaterdagmiddag.

De Stephansdom was ons eerste bezoek. Een viering was gaande. Via hoge hekken was alles afgesloten voor de toerist. Later kwamen we hier terug, en voor 12,90 euro, mocht je alles bekijken.

Hoogtepunt van de ochtend was het bezoek aan de “Hofburg”, het appartementen complex, waar keizer Frans Jozef, en keizerin Elisabeth (Sisi) gewoont hadden. De kamers, en de schatkamers, toonden, op wat voor ‘royal’  niveau, deze keizerlijke familie, vroeger gewoond heeft.

Het paleis “Schonbrunn”, een buitenhuis van de familie, moest een overtreffende trap zijn van het buitenhuis van ‘Lodewijk de 14^de’ in Versailles. Dit moet goed gelukt zijn. Voor ons, een bezoek voor een ander moment .

Op straat stonden er heren in ‘Mozart kostuum’ een concert voor deze avond aan te prijzen. Wetende wat het nieuwjaarsconcert ons bied, besloten we voor die avond kaartjes te kopen, met een gratis drankje.

Na het uitgebreide bezoek aan ‘Hofburg’, werd het tijd voor een buitenactiviteit. Het was weer droog , en een stads wandeling door parken kreeg de voorkeur. Zo belandde we in het “Stadtpark”, waar het “GenussFestival”, plaats vond. Een culinair samenzijn voor de bevolking, waar meer dan 60 standjes met eten en drank, zichzelf presenteerden. Kleine standjes, met vaak eigen gemaakte produkten. Wijn, veel wijn, dranken, koeken, brood, worsten, honing, kazen, jam, noten, en nog zoveel lekkers. Overal stonden hang-en biertafels. Consumeren Wenen, liet de gezelligheid met vrienden, in dit schitterend park, goed  smaken. Een tent verkocht wijnglazen, waarmee je langs de standjes kon om drank te proeven. Het glas mocht mee naar huis, of je verkocht het weer terug aan de glazen bar. Geen plastic weggooi bekers, geen rotzooi op de grond, alleen maar oer gezellig .

Waarom kan dat bij ons niet. Als je wil dan kan het.

Met de metro waren we weer snel  terug aan boord, waar nog een uiltje geknapt werd, voor we ons avondprogramma in zouden gaan .

De concertzaaldirectie eiste geef speciale kledingvoorschriften, wat je wel zou verwachten. Om kwart voor acht meldde we ons bij ‘Beethoven Platz nr 1’voor het concert van Mozart en Strauss in Silber door het “Wiener Royal Orchester”. Buiten werden we opgewacht door een heer die ons door stuurde naar binnen. Het gebouw leek meer op een school, dan op een concertzaal. We betaalde netjes 2 euro voor de jassen, en gingen de trap op naar boven. Daar kregen we een andere plaats aangewezen, als we gekocht hadden.We hadden, een andere locatie dan we verwacht hadden. We kregen een andere stoel , dan we verwacht hadden . Het was nu afwachten, of de muziek nog passend was bij de prijs.

Zo zaten we dus op houten stoelen, in de aula van het lyceum. Dames kwamen in het lang,en  opgedoft, voor het concert van hun leven. Een dame naast mij, uit Petersburg, was net als wij, ook met andere verwachtingen naar deze avond gekomen.

Het concert begon. Het klonk nog goed voor een orkest van 10 man, ondanks de matige akoestiek.

We kwamen niet meer bij van het lachen, toen een ballarina en balletdanser, een dansje deden. De balletdanser had vast verkeerde genen meegekregen bij zijn geboorte, want hij deed sprongetjes als een ballerina, en tot drie keer toe zelfs een spagaat.

Na afloop gaf het orkest nog een toegift van de “zigeuner wals”, van Strauss. Zo gingen we toch nog met tevreden gevoel terug aan boord,ondanks het feit we wat anders verwacht hadden.