De avond hiervoor , was er een jachtje gepasseerd. Het stel was duidelijk zoekende naar een aanleg plek. We verwachtte ze vanmorgen snel ergens tegen te komen aan de kant.
Zo vertrokken we lekker op tijd. Bij zonsopgang draaide de motor, en op het slakke gangetje begonnen we aan deze schitterende dag.
Het dauw hing boven de weilanden, en boven het kanaal.
De bomen toonden fris, haar groene bladeren , die hier en daar wat najaars verkleuring liet zien.
Witte koeien, zochten in de wei ,de ochtendzon op, en de vogels zongen hun deuntje.
Het maïs stond klaar om geoogst te worden, en de zonnebloemen, hadden hun kopjes laten hangen, zodat het zaad beter tot rijping kan komen, alvorens het omgezet wordt tot olie.
Het was een en al genieten, om zo die 20 sluizen te nemen, en hier rond te varen.
We voeren langs een fazanten kwekerij.
Niet zo maar een amateur , nee,dit bedrijf had over een 500 meter, de hellingen afgegaasd.
Daaronder groeide laag struikgewas ,waar de fazanten vrij rond konden lopen.
Deze fazanten hebben vast een geweldig leven, alvorens het mes op hun keel gezet wordt.
Ik heb altijd iets tegen wild gehad. Als ik aan wild denk, denk ik aan afgeschoten wild.
Ik had vroeger een buurman, wijlen Harry Duyvelaar, die jagen , als hobby had.
Wij mochten dan wel eens bij zijn buit komen kijken, en dan kreeg mijn vader wel eens een haas mee. Gelukkig is het niet vaak voorgekomen.
Zo een haas hing eerst een paar dagen in de schuur af te sterven. Dan ging mijn vader hem slachten, en aten wij wild! Haas! Met hagel. Ik heb menig korreltje hagel tussen mijn vlees gevonden. Maar sinds vandaag ben ik een illusie armer, en een wetenschap rijker.
Fazant wordt gewoon gefokt, en niet afgeschoten.
Een volgende keer in een restaurant , ga ik toch eens fazant proberen, zonder hagel.
De zon kwam langzaam op gang, om de kou van de nacht ,te doen verdwijnen.
Maar uiteindelijk hebben we toch in korte broek gelopen.
Bij een sluishuisje , stond een tafel gedekt voor de lunch. Heerlijk buiten in het zonnetje, met Rose en rode wijn.
C’est la vie , wist ik de dame aldaar van te overtuigen. Ze was het volledig met me eens, en schonk de glazen vol, voor de werkmannen die achter het huis aan het werk waren.
Bij sluis 9 was een mooie aanleg plek . Hier zouden we blijven, alvorens we de serie van 9 sluizen zouden doen. Deze serie moet in een keer doorlopen worden. De aansluiting op de tunnel van 4800 meter lengte zit daar weer direct achter.
Het jachtje wat gisteravond zoekende was naar een plek, hadden we na 5 sluizen voorbij gelopen.
Nu ligt het achter ons, om morgen het zelfde traject te doorlopen. Het zijn wat geïsoleerde mensen.
Ook achter ons ligt er een Canadees stel. Zij is van origine Nederlandse, hij Canadees . Ze hebben deze zomer een skûtsje gekocht, en helemaal laten verbouwen, met nieuwe motor,-betimmering,-generator ,-en elektriciteit. Hebben na hun werkzaam leven , eerst 3,5 jaar de oceanen bevaren, en gaan het nu rustig aan zonder zeilen. Er varen zoveel bijzondere mensen rond.
