Om 6 uur kwam de eerste ferrie al aan de kade van het kleine havenplaatsje ‘Ermioni’. Voor jachtjes vaarders, een goede stek, met ruime aanlegkade. Alleen snap ik dan niet, dat ze ,aan een hele lange kade , blokken steen storten, zodat er niemand kan gaan liggen.
De eerste vraag die steeds gesteld werd bij wakker zijn, was: Heb je nog van koning Willem gedroomd ! Niemand kon dit bevestigen, maar we hadden wel een leuke herinnering aan de ontmoeting over gehouden.
We brachten een bezoek aan de bakker, de supermarkt, en de groenteboer . In alle gevallen , waren we de enige klanten. Een eind verder was er een markt in opbouw, die zeker veel lokaal publiek zou aantrekken. Wij kiezen dan toch weer voor gemak en kwaliteit. De groenteboer had heel mooi , en lekker fruit. Met een dikke glimlach, werd dan ook alle fruit die we ingekocht hadden afgewogen en berekent. Als er 3 soorten perziken aangeboden worden, in 3 prijsklassen , kiezen we toch de duurste. Typisch ons.
Na het ontbijt vertrokken we op ons gemak naar Methana. De wind was flauw, en we constateerden, dat alles wat de mast in ging , geen effect had. Of de wind was er wel, maar was net weer gedraaid en was tegen, of er was geen wind.
Zo werden er diverse stops ingelast. De temperatuur was alweer 34 graden, en zonder wind, smeek je soms om afkoeling. Textielloos achter het touw hangen, geeft dan die verkoelende uitkomst.
We volgden de kustlijn, en constateerden, dat hier in dit gebied, ook niet een lijp ,een sigaret moet weggooien , want dan brand de hele kustlijn af. Al het gras is geel, en veel struiken zijn ook al dood van de droogte.
In de loop van de middag voeren we de haven van Methana binnen. We hadden 2 keuzes. Of in de kleine haven, of bij de ferries. Dit laatste mocht alleen als de kleine haven vol was.
De ferrie haven bleek zeer ruim van opzet. De volgende ferrie kwam pas volgende week weer, werd ons gezegd.
Zo gingen we langszij de kade , om te voorkomen dat we voor anker, met de kont naar de kant moesten liggen. Niemand zei er iets van.
Een particulier pontje, dat een groep ‘bakvissen’ met een pastoor kwam brengen en halen ,had ruimte zat naast ons schip.
Een groep Engelse families met drie boten, die in Ermioni ook al lagen, kwamen in gezamelijkheid aan de andere kant naast ons liggen.
We beginnen ons al aardig aan te passen aan de Griekse gewoontes. De laatste dagen is het eerder half negen dan half acht voor we aan het avondeten beginnen. Zo ook deze avond.
We waren nog steeds een van de eerste klanten bij de taverne B&B ,en hadden pas om half tien de bestelden pizza’s. De kaart had niet veel meer te bieden.
We waren eigenlijk over onze honger heen, en kregen 2 pizza’s mee voor de dag erna. Daar het plan was om dan voor anker te gaan en te barbecuen , werd het plan veranderd in pizza eten.
De hangende hitte nodigde niet uit te gaan slapen, en toch vallen de luikjes weer dicht, na een dag in de buitenlucht.