Alweer een heftige mist deze ochtend. Ik had met het stel uit Zwitserland afgesproken om vandaag om 9 uur samen te vertrekken, omdat samen in een schutting per saldo sneller gaat.
Helaas was ik deze afspraak vergeten, omdat we vergeten waren, de dag ervoor ,buiten de drie tassen vol boodschappen, ook brood in te kopen.
Dus was deze jongen ,deze ochtend om kwart over acht naar de buurtsuper, alias makro Wateringen ,gefietst voor brood.
Helaas gingen de poorten pas om kwart voor negen open.
Om kwart over negen stond de buurman al met draaiende motor op mijn terugkomst te wachten.
Dan maar zonder ontbijt van wal.
Om 9 uur start het sluisprogramma.
Door de druk van de Zwitser vertrokken we, ondanks de dichte mist.
Het zicht was minder dan 50 meter, wat het varen niet eenvoudig maakte, omdat je ineens voor een sluis ligt.
De mist trok al snel op, en we vervolgden onze route op Canal entre Champagne ,Bourgogne .
We lagen voor een sluis om erin te varen, toen ik plotseling een heftige niesbui kreeg.
Als ik de sluis in vaar, gaat dat bijzonder geconcentreerd.
Ik heb aan beiden kanten 20 cm over. De sluis is 505 cm ,en wij zijn 460 cm breed. Verder is het korte zicht over de hoge kop ook moeizaam.
Daar komt bij, dat het water in de sluis, gelijk of bijna gelijk staat met de kade.De hekjes van de sluis deur en op de sluiskade ook op de rand bevestigd zijn.
Door die niesbui, raakte ik uit mijn concentratie,
Ging te veel naar het hekje van de bakboord sluisdeur.
De grote stootbal voorop raakte het hek van de sluisdeur .
Kwam knel , en het lijn brak, en de boot schoot naar stuurboord.
Daar liep de andere stootbal tegen het stuurboord hek van de sluisdeur.
Opnieuw stuiterde het schip naar de andere kant.
Nu stootte aan bakboord ,het zwaardklamp tegen het hek.
En zo gingen we stuiterend de sluis in.
Achteraf viel de schade gelukkig mee,
Alleen wat lak schade en de bal moest een nieuw lijntje.
Toch maar op een ander moment niezen.
In Froncles stopten we onze reis voor vandaag, omdat broer Rien de volgende dag daar het beste op kon stappen, om een paar dagen mee te varen.
Het Zwitserse stel voer door, en vervolgde hun weg nu solo.
Die avond kwamen Koene en Peggie aan de steiger aanmeren. Zij waren met de Barkas, die de aanvaring hadden met een auto in een sluis.
We werden uitgenodigd voor een borreltje bij hen aan boord.
En gezelligheid kent geen tijd, zodat wij om 22.00 uur aan het diner zaten.
Het was wel een beetje improviseren met koken, omdat we al twee dagen geen gas meer hebben.
Water wordt opgewarmd door de fonduepan, maar daar wordt ook in gekookt.
De koffie en thee smaken naar fondue vet, maar verder gaat het prima.
“Wat zijn wij blij , dat Rien morgen weer een volle gasfles meeneemt.”