Ik had met de douane afgesproken 5 uur uit te klaren. Ik was even vergeten dat in nog in West Europese tijd leefde. Zo kwam ik dus om 6 uur Bulgaarse tijd aan , aan het ponton. Een visser die er met zijn bootje lag, hielp met aanmeren. Ik liep naar het gebouw, waar de ambtenaren gehuisvest zijn. 3 man stond me reeds op te wachten. Druk trekkend aan een sigaret, vroeg de oudste mijn papieren.Trapte zijn sigaret uit, en ging het gebouw in .
Even later kwam hij terug met de eerste stempel. Toen naar de zijkant van het gebouw, met de andere heren. Paspoort controle, scheepspapieren controle, inklaringsbewijs controle. Er werd weer heftig gestempeld , en ik kon gaan. Dit hele toneelstuk was in een kwartier afgelopen. We konden verder .
Het laatste stuk Donau, wordt gezien als moeilijk, en ondiep.
Ons kaarten programma loodste ons keurig door dit eilanden gebied. Ik heb steeds meer dan 5 meter water onder mij gehad. Wat nu ondiep!
Om half elf kwamen wij bij het douane ponton in Cernovoda aan. Een groot cruisschip uit Bemmel, was mij voor. Ik moest een ander ponton zoeken. Een ponton ervoor was nog plek. Ik liep naar de douane, die mij vertelde, dat de man in kwestie nu op een ander schip was. Daarna naar die Hollanders uit Bemmel zou gaan, en dan was ik pas aan de beurt.
Ik was nog maar net aan boord, of er komt een loodsbootje aan met een batterij ambtenaren. Het hele rijtje kwam langs schip, en bewonderden de oude dame, terwijl 2 man de papieren in orde maakte. That’s it. We waren klaar. Zo even geregeld op de steiger.
We mochten nog niet door, omdat het 11 uur geweest was, en daarna draaien ze niet meer. Morgen om 5 uur Roemenische tijd , mag ik mee de sluis in.
Wel even 614 lei kanaalgeld meenemen( 140 euro). Ik naar het dorp om geld te tappen.
Onderweg kon ik het niet laten even bij dat cruisschip langs te gaan. Het schip was leeg, en de bemanning was aan het schoonmaken. Ik had verwacht allemaal landgenoten te ontmoeten. De crew bleek internationaal , maar Hollands werd niet gesproken. Ik werd vriendelijk verzocht het schip te verlaten , omdat het particulier terrein was. Oké.
Op de terug weg realiseerde ik me , dat ik niet gepast kon betalen morgen. Ik zag een bouwmarkt, en ging aan ,voor een zaag en een grove vijl. Zo had ik voor 4,5 € 2 stuks professioneel gereedschap. Mijn geld was gewisseld, en daar ging het om.
De eigenaar van het ponton, was tevens de manager van het loodswezen. Hij woonde op het ponton, en wilde graag een klein glaasje water bij ons drinken, maar na werktijd.
Hij had de batterij ambtenaren al naar ons geloods, en de sluis geregeld, dus ik moest hem wat terug doen.
Gewapend met een ‘nettie’ mok, een pakje kauwgom , en 2 kleine flesjes jenever, wilde ik hem bedanken voor zijn medewerking.
Of ik even wilde gaan zitten.
Zijn vrouw werd naar de kelder gestuurd.
Ze kwam terug met een fles wijn, en een bord vol kersen. Dit was niet de bedoeling, maar een zeer gastvrij gebaar. Hij belde nog even naar de sluis, voor een bevestiging dat mijn schip genoteerd stond.
Alles was geregeld, ik moest er alleen voor zorgen ,om 5 uur naar mijn marifoon te luisteren, kanaal 14.