De enkele visser van Sivota was al vroeg uitgevaren. Zij moesten ervoor zorgen, dat de menu kaarten in de vistavernes die avond weer volledig waren.
Het komt namelijk geregeld voor, dat wat je besteld, er gewoon niet is.
Hier in Sivota heb ik de eerste waterkraan gezien met muntautomaat. Je gooit er twee euro in en je krijg water. Onbekend is hoeveel liter. Het kan 50 liter zijn, maar ook 100. Zeker niet meer. Stroom gaat per keer . Vijf euro. Ongeacht of je een nachtje blijft , of een maand. Er zit dus verbetering in de organisatie, er moet alleen nog heel veel verbeterd worden.
We hebben de smaak van witte druiven goed te pakken. Mier zoet, en niet gekrent.
De twee kilo van de dag ervoor , die we bij de super op de hoek gekocht hadden waren al op.
Bij de super ook.
Een fruit verkoper kwam met zijn producten langs de boten. We namen de kans waar ,een nieuwe voorraad fruit te kopen.
Er waren nog twee klanten voor ons, maar die waren nog wel even bezig. We vroegen twee kilo gele druiven. De man hielp ons , en had direct al 3 kilo te pakken. Voor ons wel genoeg. De man sprak geen Engels , maar wist wel dat hij een briefje van 10 en een briefje van 5 nodig had. Ik wachtte op mijn wisselgeld, daar we dag ervoor 2,60 per kilo betaalden. Hij gaf een appel en een peer, en daar moesten we het mee doen.
We konden er wel om lachen, om deze economische injectie .
Onze jarige job Lars, mocht wat langer blijven liggen. Hij had de magische grens van kind af(12), naar startende puber overbrugd . De boot was versierd met vlaggetjes binnen en buiten. Er werd voor hem gezongen, en de halve haven genoot mee. Cadeautjes werden overhandigd, maar de taart bij de koffie ,was niet te koop. Dat zou later recht gezet worden.
We gingen laat uit de haven door alle perikelen , en sloten achter aan in de rij van vertrekkers.
De wind was te verwaarlozen, en zo gingen we alleen op de motor verder. Nog maar net buiten de kom, zagen we een grot in de berg. Uit uitdaging erin te gaan. Rianne ging met de jongens en de hond op verkenning uit. De ingang was minder dan een meter hoog, zodat de rubberboot maar net de grot in kon. We zagen snorkelers rond de ingang actief, en Marc en ik wilde ook wel even in de grot snorkelen. Een bijzondere ervaring, om in een donker gat te snorkelen. Wanneer we gewend waren aan de ruimte, zag je pas, hoeveel mooie kleuren de muren hadden . Het licht scheen door de kleine ingang en het water naar binnen. De diepte was genoeg , om te blijven zwemmen .
We zwommen terug naar de Nettie, die steeds verder van de grot verwijderd lag. Goed voor de lichamelijke beweging.
Daar we alle tijd hadden, deden we een rondje rondom de eilanden Skorpios. Twee eilanden in het bezit van de nazaten van wijlen Onassis. Het was keurig bijgehouden, en de bewaking hield met een speedbootje de kijkers op afstand.
We kwamen bij Vathi (klein) aan , en werden een hoek in gedirigeerd. Het grootste gedeelte van de haven was al gereserveerd.
Uiteindelijk ging het ankeren en achteruit naar de kant perfect. Het anker hield goed in de bagger.
Het was tijd voor onze traktatie .
We zouden een ijsje krijgen.
De keus van heerlijk uitziende sorbets met saus en slagroom was groot, de uitdaging om eraan te beginnen droop eraf.
Helaas waren er maar twee beschikbaar, die we niet lekker vonden.
Dan maar losse bolletjes en zo geschiedde.
Het afrekenen was makkelijk. 50 euro. De duurste sorbet was 7 euro voor 3 bolletjes plus, en we waren met 6 personen.
John ging naar de dame voor de rekening. Het bedrag werd ineens 43 euro, terwijl niet iedereen 3 bolletjes gehad had. En zo lieten we ons weer nemen.
Er werd matig gezwommen , omdat er steeds drolbaarzen rondzwommen. Er waren teweinig vissen om dit weg te werken. Het avondeten werd geserveerd bij een taverne die door de jarige uitgezocht was. Een uitzonderlijke maaltijd.