Ik deed de deur van de kajuit open, en de zonnestralen kwamen binnen rollen over een schip wat net gevilt was. Je moest uitkijken anders brak je je benen over alle lijnen en vallen, stagen en schoten.
We hadden gisteren al wat opgeruimd, maar alles wat van de mast kwam, lag als een grote warboel over het dek. Opnieuw ,eerst rustig de dag laten beginnen ,met een ontbijt aan tafel.
Het opbinden begon. We startte met de voorstag, omdat die boven op lag . Ik had een bezemsteel in stukjes gezaagd, omdat ik korte stokjes nodig had, om onder in de mast vast te zetten, zodat daar weer alle kabels op aangespannen konden worden.
En zo was na ruim een uur de wirwar van draden ,omgezet tot een net bundeltje , met op iedere meter een tyrep. Toen ging het hard. Om 12 uur konden we tevreden toezien op een net schip, wat gepast naar haar status, de tocht kon aanvangen.
Eerst het dek nogmaals afspuiten, want het zout moest weg.
De middag was ingepland voor de puntjes op de i, en voor het verwijderen van de roestdruipers, die we op zee opgedaan hadden. Met zeep en een spons, kregen we de aanslag behoorlijk goed weg.
We hadden onszelf een biertje toebedeeld op het terras, wanneer de boot helemaal klaar was, en wij gedouched waren.
Om zes uur zaten we aan het local bier.
Wat smaakt dat dan toch lekker.
Na het eten liep Silke langs. Silke is het vriendinnetje van Olivier.
Olivier spreekt Frans en een beetje Nederlands en Engels , heeft een Italiaanse vader en een Belgische moeder, en is in Frankrijk opgegroeid. Silke is Belgische . Heeft in Genève haar ‘doctor in de biologie’ gehaald en werkt voor de universiteit van Brugge. Samen zijn ze net terug van een onderzoeks jaar in Uruguay, waar Silke het onderzoek naar schimmels op watervlooien heeft gedaan, en Olivier haar assistent was.
Silke , de vriendelijkheid selve, maakte even een praatje, waarna we haar uitnodigde voor de borrel bij ons aan boord. Zo kwamen ze samen , een uurtje later op blote voeten aan boord.
Ze dronken een glas Rose, en in hun bescheidenheid , was een tweede glas bij haar niet te slijten. Geen pinda, geen chippie.
Silke en Olivier hadden een 36 foot bavaria gekocht. Olivier, die nogal handig is, had alles gerepareerd wat maar nodig was. Het schip bleek nogal wat achterstallig onderhoud te hebben.
Nu woonde ze op het schip. Het schip was hun thuis. Het plan was, om via zee ,naar Brugge te gaan.
Gezien de tijd van het jaar, zou dit geen slimme beslissing zijn, voor dit toch wel, kleine schip.
Het stormseizoen komt eraan, en het weer kan snel omslaan.
Ze besloten binnendoor te gaan, net als wij. Alleen de mast moest er nog af, wat maandag zou gebeuren. Wij zouden dan al honderd kilometer de Rhône op zijn, dus gezamelijk op gaan was er niet bij. Daar komt bij, dat zij , gezien hun diepgang van 1.70 m ,vanaf Dyon, een andere route gekozen hadden dan wij. We konden ze gelukkig nog aan een boek helpen voor hun route.
Tegen twaalven ging ik de hond uitlaten. Olivier was al weg, en Silke zat nog wat na te praten met Annemieke. Ik liep langs de buurman, die ik plotseling aan boord zag zitten. Ik maakte een praatje met Kees, waarop hij ons uitnodigde een biertje te komen drinken . En zo zaten we om 0.00 uur bij Kees aan boord aan het bier, en rode wijn, die Kees speciaal uitgezocht had.
Kees is een Nederlander. Heeft zijn boot, een 75 foot (24 meter) klipperjacht, al 10 jaar aan de Middellandse zee liggen.
In het zomer half jaar, probeert hij zoveel mogelijk met zijn ‘ mannen speeltje’ te gaan zeilen.
Hij kan het schip alleen bezeilen, en doet dat ook vaak. In de winter gaat het schip,in port Napoleon op de kant, en gaat hij iedere maand een week naar het schip voor reparaties en onderhoud.
Het schip, ‘bon accord’,heeft al meerdere oceaan oversteken gedaan. Kees zijn vrouw houd niet zo van varen, maar wel van werken. Zij heeft haar eigen praktijk in kinderpsychologie, en is daar heel succesvol in. Als Kees een mooie plek of gebied gevonden heeft, nodigt hij haar uit, en dan komt ze voor een aantal dagen aan boord.
Kees zijn droom is ,om met zijn schip voor twee jaar naar de Stille Zuidzee te gaan. Gezien zijn echtgenote, zal deze droom niet meer uitkomen.
Kees, 64 jaar,met half lang grijs haar, blijkt een bijzonder verleden te hebben.
Kees heeft 18 jaar zijn geld verdient als rocker.
Schreef liedjes, speelde internationaal in diverse bandjes, en kon zichzelf succesvol in de muziek noemen. Zijn belangrijkste tijd, waren de vier jaar, dat hij basgitarist van ‘Status Quo’,was.
Op mijn vraag, waarom hij, bij Status Quo, mocht spelen, was zijn antwoord: ik was een goede basgitarist, en ik was altijd op tijd.
Een geweldige tijd van zijn leven.
Het nummer ‘ in the army now’, heeft hij geschreven en gecomponeerd . Uiteindelijk heeft hij de rechten van dit nummer aan Ferrie Bolland verkocht.
Kees heeft een zoon en drie dochters, van 3 verschillende vrouwen.
Zijn oudste zoon, van een Duitse moeder, is opgegroeid door zijn tweede Nederlandse vrouw en is nu kapitein op een gastanker, en vaart over de wereldzeeën.
Zijn dochter uit het tweede huwelijk, is zijn lieveling, waar hij in het verleden heel veel mee te stellen gehad had, om haar te vrijwaren van het junkleven. Nu is muziek en een paard haar passie, en werkt voor het inkomen. Ze speelt in verschillende bandjes, speelt diverse muziekinstrumenten, en lijkt het meest op Kees.
Zijn jongste twee dochters studeren nog, maar moeten wel voor zichzelf zorgen.
Al zijn kinderen hebben een appartement van Kees gehad, en daar moeten ze het mee doen.
Verder moeten ze zelf hun toekomst opbouwen. Kees geeft raad en advies ,wanneer ze er om vragen, maar geen geld.
Toen Kees stopte met de muziek, is hij de rederij wereld ingegaan. Hij wist in 14 jaar tijd, van niets, een bedrijf op te bouwen met 23 schepen en 420 man personeel, die bezig waren met gas en olie winning en onderzoek. Internationaal , maar vooral in Nederland en Brazilië .
Toen Wijsmuller hem vroeg ,zijn bedrijf aan hen te verkopen,heeft hij hier niet lang over na hoeven te denken.
Hij kocht zijn huidige schip in Californië , in de tijd dat de dollar, enorm onder druk stond. Hij had dit schip misschien voor niet teveel geld, maar zijn vorige schip verkopen, een gelijk model van 54 foot, kostte drie jaar, en 60 % van de aanschaf waarde.
In zijn huidige schip heeft hij 10 vaste slaapplaatsen.
Kees heeft de verkoop van zijn rederij, geïnvesteerd in andere bedrijven. Nu de crisis toeslaat, moet hij meer werken, om zijn verliezen in te dekken.
Een gratis tip van Kees. Doe geen leningen de komende 5 jaar , want de banken hebben hun geld zelf hard nodig, en zullen je makkelijker laten vallen, wanneer het iets minder gaat.
Tip 2 van Kees. In Amerika valt voor een Europeaan niets te verdienen.
Om kwart voor drie werden de laatste glazen geleegd. Het was een gezellige nacht.