De laatste zware wolken dreven bij ons vandaan. De laatste spetters regen vielen voor vertrek nog op het dek . Bij het starten van de motor was het droog, en dat is het de hele dag gebleven.Ook was het niet zo koud meer. Een mooie herfstdag, met zo nu en dan de zon.
We lagen net voorbij de sluis van Janville aan de kade, en dan gaat het vaarverkeer nog een tijdje door, en het start s’morgens ook eerder. Voor vandaag gaan we Canal du Nord op. Dit kanaal staat bekent als een drukke doorvaart. Alle sluizen hier zijn 91 meter lang en 5,70 meter breed. Hier passen 2 spitsen in, die per schip 38,5 meter lang zijn. Je ziet hier op het kanaal dan ook veel transport met twee spitsen in ‘duwstel’ verband. Een spits is een bedrijf, maar twee spitsen is een groter bedrijf. Zo vangen veel schippers de stijgende kosten op.
Wanneer zo een duwstel in een sluis ligt kan er niets meer bij. Wij kunnen dus alleen samen gaan met een enkelschip. Dat zijn dan ook weer spitsen, maar ook schepen die vaak weer wat langer zijn, en een breedte hebben ,van rond de 5.50 meter. Deze schepen komen dan ook weer meer uit Nederland en België .
Vandaag lagen we bij de aanvang van Canal Du Nord, dus achter een duwstel van twee spitsen.
Dat betekent dus een uur wachttijd, voor er heen en terug geschut is. Daar wij harder varen dan zo een duwstel, kom je hem bij het volgende kunstwerk( sluis) weer tegen.
Na vier sluizen arriveerde we bij een tunnel van ruim 1000 meter. Onze voorganger lag daar te wachten op een groen sein. Hij liet ons voor gaan.
We gingen als eerste de tunnel in, en daar de breedte ongeveer 6 meter was, konden we lekker door varen, wat de achterstand deed terug winnen. Daar het duwstel nogal opgehouden had, hadden wij vrij baan, en konden we bij alle sluizen direct geschut worden. Zo deden we deze dag toch nog 61 km en 8 sluizen.
In het haventje van Peronne konden we aan een steiger, dat in beheer was van een camping. Zo konden we mooi gebruik maken van de douche , waar het licht kapot van was, maar het water lekker warm.
Ik ben die avond met Sandra en Co boodschappen gaan doen bij de Lidl. Eerst liepen we een paar honderd meter naar links, maar we moesten naar rechts .
Even wat uitleg over Co en Sandra.
Onze dochter Sandra is verloofd met Co. Sandra is 26 en Co is 43. Ze kennen elkaar van hun werk bij de sociale werkplaats . Co woont op zijn eigen, met wekelijks toezicht, en Sandra woont nog thuis. Het stel is smoorverliefd op elkaar, en ze zijn in zo een paar weken aan boord onafscheidelijk. Ze zijn elkaars voornamen vergeten, want ik hoor de hele dag alleen maar, ‘schat’ zus , en ‘schat’zo.
Waar Co is, is Sandra. Neemt Co cola, neemt San ook cola. Wil San een koekje, dan wil Co er ook een.Gaat Co een bril dragen, neemt San ook gelijk een bril. Gewoon , geen gezijk, alles gelijk.
Co zijn motoriek laat nogal eens te wensen over, en dan mag Sandra het klusje klaren. Een bierblikje openen kan hij wel.
Zo was ik dus met de ‘schatjes’ aan de wandel, en dan moet je nogal inhouden, om niet te hard te gaan. Wanneer je dan verkeerd loopt, kost dat extra veel tijd.
De boodschappen werden ingekocht, en ieder droeg naar kracht. San wc papier, Co brood en ik de tas met de andere levensmiddelen.
Annemieke kwam ons met Djipsie tegemoet lopen. Ons tripje duurde te lang.
De hond had alleen maar aandacht voor de vele konijnen die er liepen, en had haar toch maar aan de lijn gedaan.
Aan boord was het eten klaar . Na het eten werd er dus stevig gedouched, in het donker.