Klokslag 8 uur wilde de motor wel weer gaan draaien. Op een laag tempo, maar altijd nog 15 km/uur zakte we naar beneden. Binnen een uur zaten de dames binnen, en Andre en ik stonden in regenpak en laarzen de navigatie te doen.
Dit ging zo 80 km door zonder een schip tegen te komen. Aan de kant zat een enkele visser ,in de stromende regen, zijn zonden te overwegen.
Alleen op de wereld!!
Doordat we afgesloten zijn van buiten wereld informatie , denk je wel eens, dat er misschien iets gebeurt is , op aarde, wat invloed heeft op de stilte. Of is het gewoon het pleuris weer.
Net voor Baja kwam een vrachtschip ons tegemoet, en werden we ingehaald door 2 cruisschepen.
We voeren het kanaal in, wat toegang gaf tot het stadje Baja met 40.000 inwoners.
De jachthaven had geen plek voor ons, wel een naast liggend ponton. Dit gaf direct toegang tot 7 restaurants, die boven aan de dijk op klanten stonden te wachten.
Gelukkig stond de verwarming aan in de kajuit,en konden de mannen als verzopen katten ,zich opwarmen. De koppen warme soep hadden al veel goed gedaan, maar afstand doen van een doorweekt regenpak, is toch wel erg lekker.
Terwijl de regen niet van ophouden wist, werd door eenieder een siësta gehouden .
Om 5 uur stopte de regen. Voor ons aanleiding om op verkenning te gaan.
Aangezien er kijkers waren, die maar naar de Nettie bleven kijken, leek het beter, om in gescheidde teams te operen. Zo werd het eten door de het ene team klaar gemaakt, en door het andere team gekookt.
Wij wilden geen keuze maken, om bij een van de restaurants aan te schuiven .We hebben heerlijk aan boord gegeten. Voor de 5 de keer , asperges.
En de kijker naar ons mooie schip ,stond er met zonsondergang nog.