In haar zwarte gewaad stond ze tot haar middel in het water.Een jongen met een grote auto binnenband om zijn middel volgde de instructies, van waarschijnlijk , zijn moeder. Het strand was nog leeg, alleen deze vroege vogels probeerden een slag te slaan.
Schoolzwemmen is hier vast niet aan de orde.
Ik stond boven op de pier met mijn windsnelheidsmeter. 4,5-5,5 Beaufort .
De golven zijn hoger dan ze lijken.
Er was nog geen visserman uit gevaren deze ochtend. Dus wij ook niet.
Het brengt ons wel in een moeilijke positie, wanneer het morgen weer niet gaat.
Een plan werd gesmeed, met als worst-senario,Lieke een paar dagen later naar huis laten vliegen.
Via een duinpad, liepen we naar boven, waar zich een dorpje bevond.
Die ochtend had ik met de hond,het rechtse pad gekozen, en liep tot 2 keer vast tussen blaffende straathonden, en een vrouw die haar koeien uit liet.
Dat stuk dorp, was oud, met weinig charmes.
Maar nu namen we ,zonder hond het linkse pad, en troffen een werkelijke winkelstraat aan. Meerdere bakkers, die hun brood nog met ambachtelijk hout , en de oven en de deegtafel in de winkel, aan het bakken waren. Geen maanzaad, sesamzaad , of zonnebloem pitten brood, geen luxe koekjes, of aardbeien gebak, maar gewoon 4 soorten brood, rond, langwerpig, klein of een kransje. Makkelijk voor mensen die slecht kunnen kiezen .
We hadden het geluk, dat er een pin-automaat was. Met euro’s begin je hier niets.
Boodschappen werden gedaan bij de Micros, waar ze net het plafond tussen het winkelend publiek aan het witten waren.
Je merkt gewoon overal, dat groenten en fruit, anders dan lokaal geteeld, er bijna niet zijn. Uitgezonderd, citroenen en bananen. Wij zijn thuis,zo ontzettend verwend. We eten nu al 3 dagen witte paprika’s, veel meer is er niet.
Een kopje koffie op een terras, gebeurde met een tolk. Een superklein kopje , met de helft drap.
Gelukkig kregen we er een glas water bij.
Daar we een terras naast de moskee gekozen hadden, kregen we om half twaalf, de volle laag gezangen over ons heen . Een mooi moment van meditatie .
De dag werd verder passief ingevuld.
Na 16.00 uur gingen de eerste vissers een poging wagen om uit te varen. De eerste kwam later weer op sleep terug, wegens motorpech, maar toch werd het weer gevist.
Zogauw er weer een scheepje uitvoer, werd deze ,door ons gevolgd, om te kijken hoe deze kleine bootjes, zich zouden houden op de ruwe zee.
Verwonderlijk, wat de schippers ondernemen, om een visje ,of mossel binnen te halen.
Een Turks echtpaar kwam aan boord. Eigenlijk kwam de dochter voor de hond. Toch ook wel weer leuk.
Aan boord werd alles nogmaals gecontroleerd , en extra vastgesjord. Je weet maar nooit, wat de dag van morgen ons gaat bieden.