In de haven is er al vroeg bedrijvigheid. Schepen , die buitengaats voor anker gelegen hebben, omdat de haven gisteravond over vol was, wachten nu op een vrij plekje aan de kade. Ondanks het mooie weer, is de drang om te vertrekken bij diegene die een plekje hebben ,nog maar mager.
Er moet proviand gescoord worden. De vrouwen kunnen het niet laten om nog een bezoek te brengen aan een van de talrijke boetiekjes , die dit dorp rijk is, met kleding en snuisterijen. Zo kwam mijn buurvrouw terug met een paarse hoed van 80cm doorsnee. Zou zeker niet misstaan met Prinsjesdag .
Vanaf 8.00 uur zie je de lokeenden alweer langs de weg staan, bij de restaurants, om mensen naar binnen te trekken voor het ontbijt. Als lokeend moet je aantrekkelijk zijn, vriendelijk, lachen, en super gastvrij. Een meisje in korte broek ,scoort nog steeds beter , dan een man in het zwart.
Vandaag een dag om het eiland te verkennen. Stefan en ik gingen op pad, een keus te maken ,uit een van de vele scooter die hier te huur aangeboden worden. Het aanbod is groot, want er rijden hier meer scooters dan auto’s. Jong en oud berijd licht en zwaar, snel en langzaam . Zonder helm, de warme lucht langs je short, en je hempie. Met oma achterop, of kind voorop.
Het inleveren van je rijbewijs, en een handtekening onder een papiertje van , bij ongeluk, geen aansprakelijkheid voor de verhuurder, was voldoende om een dagje te mogen crossen.
Zo bezochten we de hele NO kant van het eiland. Stonden stil bij idyllische plekken, zijn gaan zwemmen in de badplaats Marina, en hebben ergens in het binnenland , heerlijk gegeten bij een romantische taverne, waar net een bruiloft gaande was.
Het eiland kan je in 40 km helemaal rond rijden. De wegen staan vaak in 2 talen aangegeven. Dit eiland is afgestemd op de toeristen, en die komen ook bij bosjes, om te genieten van de Griekse cultuur, de stranden, en de vele zeilmogelijkheden.
De high society , kunnen nu eindelijk pronken met hun mega jachten van 20-60 meter.
Na 21.00 uur kunnen ze plaats nemen aan de steiger van de ferries. De aanwezige bemanning heeft de zorg, om de volgende morgen, op tijd weg te zijn voor de eerste ferrie weer aanmeerd.
Aeginastad heeft iets. Iets aparts, iets ongewoons. Ondanks de drukte, is het gemoedelijk , niet opdringerig, en alles wat je nodig heb, is te koop.
Voor zeilers in de Saronische Golf zeker de moeite waard deze haven aan te doen.
De avond werd afgesloten bij de pizzatent aan de overkant, waar ze nog nooit van pizza ‘Hawaii’ gehoord hadden. Dit was alweer het einde van de vakantie van Stefan en Madelon. Ze hebben hun zeildoop doorstaan, en zeker genoten van de zon, zee en water. Maar vooral de hereniging van zoon met ouders was heerlijk.