De klok gaf 2.20 . De wind gierde door de mast. De vallen van naast liggen schepen sloegen tegen de aluminium masten, en maakten een oorverdovende herrie . Als je niet met watjes in je oren sliep, was je zeker wakker geworden.
Ik kreeg van Annemieke de opmerking, dat we zo niet weg gingen , niet wetende dat we nog 4 uur moesten slapen. We zien wel, was mijn antwoord .
We lagen nog steeds op de zelfde ankerplaats. Het anker hield. Langzaam dommelde ik weer in.
Nadat ik al tig keer wakker geweest was , ging om 6.15 mijn wekker. In het donker ging ik met Djipsy in de rubberboot naar de kant.
De wind was behoorlijk gaan liggen. Toen ik terug kwam, werden eerst de weersverwachtingen doorgenomen. Verwachten voor morgen 6 Bf . Voor vandaag 5 Bf . Als we nu niet gaan, wordt het zo weekend voor we de oversteek kunnen gaan maken .
De wind is in de ochtend vaak op zijn minst.
Alles werd storm vast gezet en afgesloten, en om 6.45 uur lieten we de baai met lotgenoten achter ons.
De dubbele reef in het grootzeil, moest als steunzeil fungeren. De zeilen gingen direct in de mast, en zo gingen we bij het krieken van de dag onze tocht van 45 mijl beginnen.
Om de hoek van het eiland namen de golven alweer toe. Het was net iets minder dan gister, maar nog steeds van het kaliber’niet prettig’.
Na een paar uur varen werd de zee iets kalmer. We konden alweer ,zonder je binnen aan alle kanten vast te houden, naar de voorste hut lopen. Om zeeziekte te voorkomen, was het wel raadzaam buiten te blijven.
Hoe meer we de kust van Italië bereikte, des te rustiger werd de zee. Iets wat ‘Poseidon Weather Forcast’, ook voorspeld had. De lange hoge witte vuurtoren van het plaatsje ‘Leuca ‘,was van grote afstand te zien. Daarna duurt het nog 3 uur voor je de haven bereikt.
Een lange pier beschermd de haven tegen wind van zee. We kwamen aan, en werden direct naar een plaatsje gedirigeerd en begeleid. Een Mooring man aan de kant hielp ons aan twee mooringen, en zo lagen we om 14.30 Griekse tijd vast aan de kant. De Italiaanse tijd gaf ons voor deze dag een uur extra.
We gingen eerst inschrijven, dan wisten we gelijk, wat er financieel over was, voor deze dag.
De Italianen staan bekent om hun hoge haven prijzen. In de Italiaanse pilot staan de havens gegradeerd in prijsniveau .Charge1 is goedkoop, charge 6 is heel duur. Deze haven stond voor charge 3.
Bij afrekening stond hij toch in charge 6 . De opmerking over de prijs was, dat het nu hoog seizoen was, en dan lagen de prijzen hoger.
Het dorpje werd verkent, en we maakten een wandeltocht naar de vuurtoren, en een naast liggende kerk.
Toen de ergste hitte van de dag weg was gingen we naar het strand. Een beetje afkoeling was zeer gewenst. We waren niet alleen. Het was zoeken , om de waterlijn te bereiken. Na wat afkoeling, was het een feest om rond te kijken. De Italiaanse dames , die bijna allemaal in kleine bikini’s lopen, en meer praten met handen en gezicht , ipv met woorden.
Een achteraf restaurant bezorgde ons een lekkere maaltijd. Het is alleen wel prettig, wanneer je weet wat je te eten krijgt.